Fjölnir - 01.01.1844, Blaðsíða 81

Sl
í eint.
karlk. kvennk. hvorugk.
gjör. hvárr-tveggja 1 hvár-tveggja hvárt-tveggj a
Í»oI. hvárn-tveg. hvára-tveg. hvárt-tveg.
f)iggj. h várum-tveg. hvárri-tveg. hváru-tveg.
eig. hvárs-tveg. hvárrar-tveg. hvárs-tveg.
í fleirt.
gjör. hvárir-tveggja h várar-tveggja hvár-tveggja
Í»ol. hvára-tveggja hvárar-tveggja hvár-tveggja
.s---------—------:—v— -----------------—'
piggj. hvárum-tveggja
eig. h v á r r a -1 v e g g j a.
jþví næst hcfur sú hreyting komizt á, sem Rask getur um
(í Kortfattet Vejledning); en oss er ekki kunnugt, hvort
nokkurn tíma hefur orðið algengt að segja hvoru-tvcggja
í öllum kynjum og fallmynclum (Casmformer).
Víðast hvar í bókinni er ritað ymsu, en ýmsu 4618,
og sýnir ýmist að |»að er rjettara.
hlutar f. hlutí'r er fáheyrt og óviðkunnanlegt, j»ó
hluti (=partur) sje haft í eintölunni. Líka er J»að óþörf
endurbót, að setja i aptan við hrepp í þiggj. eint. 3?að yrði
óviðkunnanlegt og viðhafnarlegt fram úr hófi, ef svo væri
farið með öll önnur karlkynsorð, sem ekki hafa i í þiggj.
3>að er sjálfu sjer ósamkvæmt, að rita alþíng/ímál,
úr því ritað er alþíng, þar eð cigandinn alþíngfí á
ekki við gjör. alþíng, heldur viö alþíngr. Jessi hin
síðari mynd kemur betur saman við almæli, alvæpni,
og þessháttar orð, og oss er ekki grunlaust um, að danskan
valdi þvi, er menn segja nú alþíng (eins og Alting)-,
en ef svo er, á það alls engan rjett á sjer. fylsni (f.
fylgsni af fólginn) er ekki rjett, þegar ekki er rilaö
eptir framburðinum. alstaðar virðist vera rjettara enn
allstaðar, bæði eptir merkingu og framburði. En kan-
‘) Líka finnst tveggj a hvárr, o. s. frv.
6