Fjölnir - 01.01.1844, Qupperneq 88

88
landir menn (5913) f. Iendir raenn, víka (6416) f. vika,
iorggjir (6424) f. borgjir, fiutningsmaöurinn (6430)
f. flutningsmaðurinn, o. s.frv., eru tómar prentvillur.
er auösjeö, aö höfundurinn hefur ætlað að hafa granna stafi
fyrirframan ng; en þó eru fieir víða prentaðir meðbrodd fyrir
ofan.jer sumstaðar vansett fyrir aptan g eða k, en framan
e (ei), i, í eðaæ (t. a. m. í girti, bágindi, kjörgengir,
kirkjur, patríarki, Skírnir, skírslur); en sumstaðar
ofsett, t. a. m. í ólagji, megjiniand, hertogjinn
ókunnugjir, j)ar eð menn segja ekki laji, mejinland,
hertojinn, ókunnujir, heldur laíi, meiinland, her-
toíinn, ókunnuíir. áðr (528), aptr (I38), norðrströnd-
um (24 neðst) munu vera ritvillur, og koma til af f)ví,
að höfundurinn hefur haft hngann á eldra málinu; en í
versla (1512), íslensku (6212), próva (5816) er meir
ritað eptir framburði, enn í öðrum orðum, þar sem eins
er ástatt. æsta (3924) er misskrifað, ekki fyrir æzta,
heldur fyrir æðsta; j)ví þar sem ð heyrist fyrir framan s,
er hvorki rjett að sleppa því með öllu nje að rita z fyrir
ðs. notaðu (268), í 3. pers. íleirt. í afleiöingarh. jþál.
tíma, mun líka vera skrifvilla f. notaði eða notuðu;
því j)ær myndir eru hjer hafðar til skiptis, eins og í Fjór-
um Játtum og Hróarskeldufrjettunum. A sama hátt er
ýmist fariö eptir eldra eða yngra málinu i })ál. tíð og
hluttekningarorðum liðins tíma af f)eim sögnum, sem hafa
að niðurlagi d eða ð fyrir aptan sandiljóðanda, og ritað
endist (564), mirðir (4317), en j)ó girti (3219). rjeðst
er rjettara enn rjeðist (34 neðst), og full-viðkunnanlegt.
seígja (t. a. m. 1228), meígandi (33) er ritað eptir
framburði, en meginland (414) eptir uppruna; en annað-
hvort er að rita eíg, eins og talað er, eða greina eg og
eíg nákvæmlega í sundur. Um mánaður, mánað,
mánaði, mánaðir er sama að segja, og um fagnaður;
sb. greinina um Fjóra jÞætti. Á ll21 stendur engi
maður, en á öðrum stöðum enginn, og er j>að viðkunn-