Fjölnir - 01.01.1844, Page 108
108
Ef að [)ú lifir enn á drottins jörfiu,
jeg umfaðma þig nú með jiessu kvæði.
En ef að þú, að entri líkams mæði,
ert sáluð guði af sáru meini og hörðu,
bæn fyrir okkur börnum þínum gjörðu,
að blessist í oss {)að hiö góða sæði,
er þú í hjörtu okkar tíðum sáðir,
en ávöxtuna að líta [)ó ei náðir.
G. Thórarensen.
KVEÐJA.
Stundin er komin, klukku höggin gjalla,
nú kallar Island syni sína á;
það heimtar oss úr helju til sín alla,
en helja sleppir einum yfir sjá,
hryggir á brá og brún vjer eptir stöndum,
svo býður nornin, er oss dæmir hörð,
að eyða fjöri og æsku’ á dönskum ströndum
ættmennalausa, svipta fósturjörð.
Vjer sátum einatt saman eins og bræður,
j)á sólin hnje og myrkrið færðist á;
vjer hjöluðum og höfðum með oss ræður
um hagi landsins, sem vjer erum frá.
En j)á kom roði í kinnarnar og höndin
kreppti sig sjálf, og hjartað tók aö slá,
vjer unnum hcit að brjóta af oss böndin,
og bera [)au á eld í Kötlugjá.