Fjölnir - 01.01.1844, Qupperneq 127

127
tekí?) jafnmíkið hundraðatal og af lausafjáreigninni. En
um húsaeignina — sem lítil er í samanhurði við hinar —
ætlum vjer það væri rjettast, að f>au væru metin til verðs,
og til tekið nokkru meira verð enn 5 hundraða virði í jörð;
t. a. m. 2 eða 3 hundruð dalir.
Nú víkjum vjer að hinu öðru atriði kosningarlaganna,
hverjir kjörgengir skuli vera, og getum vjer ftar verið enn
stuttorðari, f>vi vjer höfum lítið heyrt til f>ess fært, sem
skynsemdarblær hafi verið á, að nauðsyn beri til á Islandi
að binda kjörgengi við fjáreign eða líkar skorður. jáegar
menn ræða svo málið að ekki er höfð hliðsjon af nokkru
einstöku landi, finnst oss f>að jafnvel verða öldungis
efalaust, að menn eigi ekki að binda kjörgengi við nokkra
fjáreign, heldur eigi menn að eiga f>að að öllu leyti undir
kjcisendunum, hvern þeir álíti beztan fulltrúa. Oss finnst
f>að óþolandi fyrir kjósendurna, að mega ekki velja sjer
til fulltrúa þann mann, sem þeir álíta í alla staði bezt til
þess fallinn, einungis fyrir þá skuld, að hann á nokkrum
skildingum minna enn til er tekið. Menn segja, að þegar
svo standi á, sje kjósendunum innan handar að skjóta
fje saman handa fulltrúanum. En til hvers er að gjöra
sjer slík lög, sem menn kannast við á undan, að ekki
hafi 'af Iögum nema nafnið eitt, af því menn hljóta
stundum að íara kringum þau til að koma fram hinu góða,
en geta ætíð farið kringum þau til að koma fram hinu
illa? Til hvers eru þau annars enn að takmarka frelsi
manna að einberum óþarfa? En þó menn kunni nú að
þykjast geta mælt slíkum lögum nokkra bót í öðrum
löndum þar sem auðnum er svo Ijarskalega misskipt eða
lendir menn hafa mikil einkarjettindi, og auðmennirnir eru
hræddir um, að lögin kynni að jafna auðinn, en lendir
menn, að þau kynni að takmarka einkarjettindin, þá er
þar öðru máli að gegna enn á Islandi, þar ‘sem hvorki
eru lendir menn, eða auðnum nærri eins fjarskalega mis-
jafnt skipt. Við þetta bætist, að í öðrum löndum, þar