Gefn - 01.01.1873, Síða 21

21
hafi talað eins og i sögunum stendur eins og það er víst
að Kirjalax keisari gat ekki talað á norrænu máli við Sigurð
Jórsalafara, eða Gyrgir og Norðbrikt á uorrænu, og þó er
sagt frá því öllu á því máli. Allt slíkt er því tilbúníngur
sögumannanna, og eins og þeir skrýddu Hrólf Gautreksson
og Gaunguhrólt' og aðrar ímyndaðar hetjur með allri prýði,
eins gátu þeir gert það við verulega menn, og það var ekki
sparaö við Harald hárfagra, Hákon góða, Ólaf Tryggvason
og jafnvel Harald liarðráða, sem í rauninni voru ekki meiri
en duglegir hreppstjórar, en urðu konúngar í höndum Is-
lendínga og fengu af þeim konúnglegt vald og skraut. það
er öldúngis raung ímyndan, að Noregur hljóti að vera að-
alland norrænnar fornaldar og fyrirmynd Islands í öllu: með
því neita menn Islendíngum um allan sjálfstæðíngsskap og
gera þá að eptirhermum einum; eins og þjóðlegt frelsi gat
þrifist á Islandi, eins gat líka hið andlega líf þróast þar.
Noregur getur ekki álitist nema sem áfángastaður, þar sem
bestu kraptar Ásaþjóðarinnar hvíldu sig og héldu síðan til
Islands.
Erá þessum almennu eða yfirgripsmeiri athugasemdum
snúum vér oss nú til ýmissa einstakra orða í Eddukviðunum,
sem sýnast benda á seinni tíma, það er: eptir íslands
byggíngu. í Hávamálum 87 er nefndur »bjarnar leikur«,
sem naumast getur táknað annað en hvítabjarnarhúna, því
þeir einir voru tamdir. Eg hef fyrir laungu getið þess til,
að Atlamál en grænlendsku mundu ekki vera svo kölluð af
Grenlandi í Noregi, því þá mundu menn hafa sagt »en
grenzku«, eins og Haraldr grenzki (faðir Olafs helga), og ef
þetta væri víst, þá væri auðsætt að Atlamál hefði verið ort
á Grænlandi (og þá náttúrlega af Íslendíngum, því þeir einir
voru áGrænlandi); á þessa meiníngu hafa ýmsir lærðir menn
fallist, en ef satt skal segja, þá er þetta engin óyggjandi
sönnun, því Sighvatur nefnir »Finnlendínga« í staðinn fyrir
»Finna«, og þess vegna gæti hugsast »finnlenzkr« fyrir
»finnskr«, eins og »húnlenzkr« kemur fyrir í Hamdismálum,