Gefn - 01.01.1873, Qupperneq 91

91
ófullkominn, takmarkaður og fávís, óstöðug vera og í mótsögn
við sjálfan sig. Sé hann almáttugur, hví leyfir hann þá
syndina? Sé hann alvitur, hví sér hann þá ei syndina fyrir?
Ef hann sér syndina fyrirfram og tálmar henni ekki, þá er
hann vondur. — þessi vera spurði: Adam, hvar ertu ? J>ess
vegna er hann ekki alvitur. Hann lét ísraels lýð fara á
burtu með gull og silfur úr Egiptalandi; þess vegna er hann
ránglátur. Hann lét villudýr rífa í sundur börnin, sem
smánuðu Elíseus; hann getur því ekki verið góður. Hann
iðraðist eptir að hann smurði Saúl; hann veit því ekki hvað
hann gjörir. — Marcion reit bók, sem heitir Antitheses, og
aðgreindi þar guð gamla sáttmálans og guð nýja sáttmálans;
hinn góði og ókunni guð opinberast í Kristi; og eins og
guð gamla sáttmálans er harður, eins er guð nýja sátt-
málans mildur. Marcion trúði því ekki, að Kristur hefði
íklæðzt líkamlegu holdi, af því hið líkamlega er illt og
skapað af guði gamla sáttmálans; þess vegna trúði hann
heldur ekki upprisunni. í flokki Marcions voru furðulega
strángir siðir; þar mátti engi giptast, af því holdið var
sköpun hins illa guðs; enginn giptur maður mátti skírast;
enginn mátti nokkurn tíma bragða kjöt, og margar og
strángar föstur voru haldnar; þrisvar sinnum varð sérhverr
að skírast, og máttu kvennmenn skíra, ef á lá; í kvöld-
máltíðinni var haft vatn fyrir vín.
J>rjú eilíf frumeðli eru ránglega eignuð kenníngu Marc-
ÍOUS ( Íísoí o.yal)o<;, ítao; -r.ovrjpo; — ÓÁifj = oiafioloq og ðrjfiioupyos
ðíxaíof), en Tertúllíanus getur þeirra eigi í þeirri bók, sem
hann reit á móti Marcion (adv. Marcionem Libb. V og
de carne Christi.)
Náskyldir hinum gnostisku flokkum voru Manichæ-
arnir, á miðri 3. öld; þeir tóku lærdóma sína úr Zend-
avesta, Búddhismus og Gnosticismus, og rugluðu þar Evan-
gelio saman við. J>eir trúðu að tvö ríki væri, ljóssríki og
myrkurríki, og ætti í sífeldu stríði. Guðdómurinn setti
alheimssálina (4”>'/rl anavrwv) á móti áhlaupum hinna illu