Gefn - 01.01.1873, Qupperneq 105

105
efni í koparpípu, þá geti menn gjört öttalegan hvell, og
með því efni geti menn eyðilagt staði og herlið. (í fornum
sögum vorum er talað um »herbrest«, sem gerður hefir
verið með einhverju þess konar efni, t. d. í Biskupasögunum,
um pórð fiseler o: fusilier). Samt ber þess að geta, að
Arabar og Márar þektu púðrið miklu fyrr en norðurálfubúar.
En andi tímans var ekki fyrir þessa stefnu Bacós; hann
var ákærður fyrir fjölkynngi og galdra, og hlaut að sitja í
díblissu í mörg ár, þángað til Clemens páfi hinn IV. leysti
hann þaðan; segja menn að hann einn hafi skilið Baco, og
á hann þakkir skilið fyrir það.
DANTE.
„Ungrateful Florence! Dante sleeps at'ar —“
Childe Harold IV 57.
»þú Florens borg, sem fagrar bárur lauga,
þar furðuliljur engilbjartar standa,
þar gullinn blómi skín í uppheims anda
og eygló suðræn vermir himins bauga;
þú listaheimsins lind og ástarauga,
sem lipra fæddir jafnt til munns og handa,
og barni þínu bauðst sín ljóð að vanda
um bjarta sól og myrkur Heljar drauga!
J>ú stendur enn við Arnos unaðströnd,
og eptir liðnum horfir frægðar degi
þá Dante kvað hinn dimma undurhljóm!
J>ú hraktir skáldið heimsins út í lönd!
Sú hörmúng mun þér fyrirgefast eigi,
og eigi þó þú værir voldug Róm!«