Fréttir frá Íslandi - 01.01.1879, Síða 18

18
ATVINNU VEGÍR.
við Drangey var furðu lítil, og hefir það verið kuldunum að
kenna þó að hafísinn væri eigi til þess að spilla henni.
Af hvalrekum kunnum vjer fátt að segja, nema einn hval
rak á Höfðaströnd í Skagafjarðarsýslu, og þótt hann væri eigi
stór, varð hann samt nógu stór til þess, aðlöng og flókinmála-
ferli risu út af honum. Trj árekar voru litlir fyrir Norðurlandi,
en annarstaðar er oss lítt kunnugt um þá.
Kalkbrennslunni var haldið áfram í Keykjavík, en
þó heldur slælega, og það svo, að þeir, sem byggja þurftu,
urðu að útvega sjer kalk frá útlöndum, þó að kalkbrennslan
væri heima fyrir. Annað er eigi að frjetta af námuvinnu, er
vjer vitum, nema að Paterson heldur enn þá áfram við Krísu-
víkurnámana.
Af v e r z I u n i n n i er hvorki margt nje fagurt að segja
þetta árið heldur en endranær. fess má að sönnu geta, að
verðlagið á útlendu vörunni var heldur gott, en á hinui inn-
lendu aptur á móti hið lægsta. Verzlunin, viðskipti lands-
manna og kaupmanna hjeldust í hinu sama öfuga liorli sem
áður, og virðist það vilja lítið bregöa til batnaðar. Enda er
mikið djúp staðfest milli kaupmanna og bænda, sem ræður
mikið þessu ólagi, þar sem kaupstaðarskuldirnar eru. fó vel
afiist, minnka þær lítið, því að þarfir manna — það lítur eigi
betur út, en að munaðarvörurnar sjeu orðnar að óhjákvæmi-
legum þörfum!! — aukast alltaf jafnt og þjett. I júní var
haldinn fundur í Keykjavík, og sóttu þann fund bæði kaup-
menn og útvegsmenn; efni fundarins var saltfisksverðið, og
var þar mikið rætt um það, hvílíkan skaða kaupmenn hefðu af
að fá fiskinn eigi fyr en svo seint sem vant væri. Bændur
báru fyrir sig, að verð væri aldrei kveðið upp fyr en seint og
síðar, og á meðan svo væri, gætu þeir eigi komið með vöru
sína; skoruðu þeir á kaupmenn að stinga þá þegar upp á salt-
fisksverðinu, og birta það, og skyldi þá eigi standa á því, að
fiskurinn kæmi. Stungu þá kaupmenn upp á 40 kr. fyrir skip-
pundið sem hæsta verði. Urðu þá bændur ókvæða við, og sögð-
ust eigi láta fiskinn fyrir minna en 50 kr. hina betri tegund, og
40 hina lakari. Lauk svo fundinum, að hvorugir urðu á eitt
sáttir, og drátturinn varð hinn sami sem áður, því bændur