Fréttir frá Íslandi - 01.01.1879, Side 31

MENNTUN.
31
Ýmislegt liefir og komið af annars konar ritum, sem hjer
er eigi rúm til að geta um, enda er fæst af því svo mikilvægt,
að það hafi mikla þýðing í bókfræðum vorum.
fað lieíir lengi verið haft á orði, að Islendingar ynnu
fornöldinni mjög, og hefir það nú á síðari árum sýnt sig í því,
að allmikið forngripasafn hefir safnazt saman í Eeykjavík. Á
þessu ári hefir samt verið stigið langt spor til framfara í þessu
efni, þar sem fjeiag var stofuað til að rannsaka fornleifar á
íslandi, og auka þekking manna á þeim. Fornleifafjelagið
var stofnað 8. dag nóvembermánaðar, og varð forseti þess Árni
landfógeti Thorsteinson, og skrifari Indri ði Einarsson
og fjehirðir Magnús Stephensen. Mark og mið fjelags
þessa er að vernda fornmenjar vorar, leiða þær í Ijós, og auka
þekking á sögu og siðum feðra vorra. Eitt af aðalmiðum þess
á að verða að rannsaka Ihngvöll, Lögberg, sem efi er orð-
inn á hvar verið hafi, búðir, forna hauga, hofa- og bæja-
rústir, o. s. frv. Sömuleiðis ætlar það að rannsaka dysir, dóm-
hringa, forna þingstaði og aðra sögulega liluti, sem eun þá eru
til leifar af. l'að efiir þekking og áhuga alþýðu, eins og unnt er,
á fornöldinni, heldur fyrirlestra um fornfræðileg efni og ætlar
síðar að gefa út tímarit með fornfræðilegum ritgjörðum og
skýrslum um framkvæmdir sínar. Állir, sem vilja verða fje-
lagar, tilkynua það forseta; árstiUag er 2 krónur, eða25 króna
tillag eitt- skipti fyrir öll. Fjelagsmenn fá gefins þau rit, er
fjclagið gcfur út. Áisfundur fjelagsins er 2. ágúst ár hvert,
en aðalfundir þess eru haldnir annaðhvort ár, þegar alþingi er.
Hingað kom þetta ár, eins og vant er, mesti fjöldi af út-
lendum ferðamönnum, til þess að sjá land vort, og verðum
vjer að geta eins þeirra nokkuð nákvæmar. Pað var Willard
Fiske, prófessor við Cornellháskólann í Iþöku í Bandafylkj-
unum í Norður-Amcríku. Hann ferðaðist lítið eitt um á Norð-
urlandi, fór síðan með Díönu norðan um land til Reykjavíkur,
þaðan til [úngvalla og Geysis, og síðati til Keykjavíkur aptur,
og dvaldist þar um tíma, þar til hann fór með póstskipinu í
októbermánuði. Með honum ferðaðist Arthur Keewes, ungur
auðmaður frá Norðurfylkjunum. Prófessorinn var allra manna
alúðlegastur, og ávann sjer elsku og vináttu allra íslenzkra