Fréttir frá Íslandi - 01.01.1879, Qupperneq 53

ÍRFERÐ OG ATVINNUVEGIR.
53
raka þurru af ljánum í garð. Frá höfuðdegi gengu óþurrkar, og
var mest af því heyi, er náðist inn eptir það, meira eða minna
illa verkað, sumt hrakið og sumt illa þurrt. En þar eð það
var svo seint sumars, og gras fjell í fyrra lagi vegna þurrkanna
og hins snemma gróðurs, gjörði það ekki mikið mein. Garð-
vextir, bæði kál, rófur og jarðepli spruttu hvervetna svo
vei, að menn mundu varla dæmi til slíks.
Aflabrögð voru nokkuð misjöfn þetta ár sem vant er
að vera kring um land allt. Yetrarvertíð fyrir Suðurlandi gekk
heldur vel, en nokkuð var gæftalítið, svo að sjór varð ei sótt-
ur að því skapi sem aflinn var til fyrir, þegar gaf; upsaveiði
var mjög mikil í Hafnarfirði í janúarmánuði. fegar fram á
vorið kom, var hlaðfiski á Eyrarbakka, fyrir Loptsstaðasandi og
á Innnesjum, en lítill sem enginn afli í veiðistöðunum kring um
Reykjanes, t. d. Garði, Leiru, Vogum og svo í Selvogi. Svo
var og tregt mjög um afla í Vestmannaeyjum. Þetta ár vildi
svo til sem optar, að netaflinn varð eigi jafn notadrjúgur sem
almennt álit hefir verið, því að um þann tímann sem netin voru
lögð, veiddist jafnan töluvert betur á handfæri, ef beita var góð.
Alltaf voru gæptir heldur óstöðugar. Um haustið hjelzt aflinn
við víðast hvar, einkum þó á Innnesjunum, en þó tregur
nema á beitu. í ársbyrjun var aflalaust á Austfjörðum, en
þegar frá leið, varð góður afli þar víðast hvar, en þó beztur
á Vopnafirði. Á Vestljörðum og undir Jökli afla.ðist í góðu
meðallagi, en þar var gæftaleysið einna mest. Nyrðra var
alltaf afli heldur góður, einkum á Eyjafirði, en í Grímsey
voru það einkum ógæftir, sem hömluðu. Hákarlsafli við Eyja-
fjörð var hjer um bil í meðallagi, og voru þar eptir aflaskýrsl-
um þeirra færðar á land um 4600 tunnur lifrar. Síldarveiðar
Norðmanna við Eskifjörð gengu laklega framan af sumrinu, en
að lokum öfluðu þeir svo, að þaðan voru fluttar um 12000
tunnur síldar til Noregs. Silungsveiðar í ám voru víða heldur
góðar en laxveiði sumstaðar nær engi. Að því er laxveiðarn-
ar snertir, má hjer minnast á laxveiðar Thomsens kaupmanns í
Elliðaánum. Pess hefir verið getið í frjettum þessum frá fyrri
árum, að laxakistur hans höfðu verið brotnar í sundur eða
teknar upp; þetta kom enn fram, að laxakistur hans voru mölv-