Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1890, Side 26

Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1890, Side 26
En hitt er líka hugsanlegt, að ættartala Breiðfirð- inga hafi snemma aflagazt í munnmælunum1, og hafi nafnið Ingjaldr (sem annars var líka ættgengt hjá Ynglingum) komið inn í hana úr ætt Helga magra, er var nátengd forfeðrum Breiðfirðinga, en Helga- (og Ólafs) nafnið úr ætt Sigurðar hjartar, sem líka hefir verið þeim nátengd, hafi báðar ætt- irnar verið komnar frá Ragnari í móðurkyn. En hvernig sem þessu er varið, þá er ættartala Breið- firðinga að öllum líkindum miklu eldri en frá dög- um Ara fróða, og þótt Helgi konungr Ólafsson hefði ekki verið forfaðir Breiðfirðinga að langfeðga- tali, þá væri sögusögnin um það, að hann hefði átt dóttur Sigurðar orms í auga, eins góð og gild fyrir því. fví að ef vér setjum svo, að Breiðfirðingar hefðu sjálfir búið til ættartöluna sér til vegs, þá má 1) það virðist auðsætt, að Breiðfirðingar hafi ekki haft neinar greinilegar sögur um nánustu forfeðr Olafs hvíta, þar sem þess er hvergi getið, hvar þeir áttu heima, nema hvað þáttrinn af Upplendinga-konungum í Hauks- bók (Fas. II. 101—106, VÁ. II. 49—51) segir, að Guð- riiðr sonr Hálfdanar hvítbeins hafi verið konungr á Heiðmörk eptir föður sinn (sbr; Hkr., Yngl. 49. k. 38. bls.). Frá þessum Guðröði er Olafr hvíti talinn fjórði maðr (Islb. 12. k., Ln. 2. 15) og^ kemr það alveg heim viðírsk rit, er kalla langafaföður Olafs Guðröð (Godfred). En það eru einmitt aðalatriðin í langfeðgatali Breið- firðinga : 1. að þeir voru Ynglinga-ættar. 2. að ættfaðir þeirra í Noregi var Hálfclan hvítbeinn Upplendinga-kon- ungr, sem líka var ættfaðir Haralds hárfagra. 3. að sá sonr Hálfdanar, sem þeir voru komnir frá, hét Guðröðr. 1 þessum atriðum var sízt hætt við, að fræðimönnum ættarinnar mundi skjöplast, en hitt virðist haía verið ó- ljósara fyrir þeim, hverjir voru milliliðirnir milli Guð- röðar og Olafs konungs í Dýflinni (sumir telja þá 3, einsog var, sumir aðeins 2: Fms. I. 246. Fas. II. 104). þar höfum vér einungis nöfnin tóm, og þau gátu auð- veldlega farið milli mála, þegar engar sögur fylgdu þeim.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112

x

Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags
https://timarit.is/publication/228

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.