Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1899, Side 75

Eimreiðin - 01.07.1899, Side 75
195 Johnson var nógu hygginn til þess að láta ekkert bera á fögnuði sínum yfir þessu boði. Hann sat þegjandi eins og hann væri að íhuga málið. Fimm hundruð dollara fyrir ekki neitt, ef hann aðeins vildi framfylgja því, að stjórnin kastaði í hít þessa gráðuga félags nokkrum miljónum dollara af landsfé. Stjórninni og félaginu bar það á milli, að stjórnin vildi lána féð, en félagið vildi að það væri gjöf. Og nú var það að bera fé á þingmenn, til þess að eiga víst fylgi þeirra. — Fimm hundruð dollara, — jú, það var ekkert áhorfsmál að taka því; það er ekki á hverjum degi, að mönnum í Kanada — jafnvel þó þingmenn séu — gefst tæki- færi á að innvinna sér svo laglega upphæð fyrir ekkert. »Yður mun' þykja boð mitt oflágt,« sagði Agúst, þegar hann sá, að Johnson ætlaði ekkert að segja. »En það getur lagast. Ég hækka það upp í sex hundruð dollara.« »Leyfið mér að fullvissa yður um, að þér hafið misskilið þögn mína. Ég var að yfirvega málið. Boð yðar er höfðinglegt, og ég er yður þakklátur fyrir það.« »Og þér takið því?« »Já. Hér er hönd mín.« Þeir tóku höndum saman. »Beztu þökk fyrir,« sagði Agúst. »Ég sé, að þér eruð vitur og réttsýnn stjórnmálamaður; yður dylst ekki, hve þarflegt fyrir- tæki vort er fyrir ríkið í heild sinni.« »Það er mjög þarflegt, og ég hefði álitið það skyldu mína að styrkja það eftir megni, jafnvel þó engra launa væri að vænta, en þvi fremur geri ég það sem þér launið fylgd mína jafnhöfðing- lega.« »Þá er málið komið í bezta horf. Gæti ég nokkurntíma gert yður greiða, þá leitið til min.« »Það boð skal ég nota mér síðar — -— þakk’ yður fyrir.« »Af því ég á mjög annríkt, ætla ég ekki að tefja lengur,« sagði Agúst og stóð upp. »Við skiljum hvor annan, er ekki svo?« Jú, þeir skildu hvor annan. Það var ekki hætt við öðru. Þeir gengu samhliða út á strætið, og kvöddust þar. Þetta var merkisdagur í lífi Johnsons, Hann hafði náð sæti í þingsalnum, og grætt 600 dollara. Mánuði síðar átti þing að koma saman, og Johnson fór til Ottawa viku áður. Það á ekki við í sögu þessari, að skýra frá 13*
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.