Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1899, Page 75

Eimreiðin - 01.07.1899, Page 75
195 Johnson var nógu hygginn til þess að láta ekkert bera á fögnuði sínum yfir þessu boði. Hann sat þegjandi eins og hann væri að íhuga málið. Fimm hundruð dollara fyrir ekki neitt, ef hann aðeins vildi framfylgja því, að stjórnin kastaði í hít þessa gráðuga félags nokkrum miljónum dollara af landsfé. Stjórninni og félaginu bar það á milli, að stjórnin vildi lána féð, en félagið vildi að það væri gjöf. Og nú var það að bera fé á þingmenn, til þess að eiga víst fylgi þeirra. — Fimm hundruð dollara, — jú, það var ekkert áhorfsmál að taka því; það er ekki á hverjum degi, að mönnum í Kanada — jafnvel þó þingmenn séu — gefst tæki- færi á að innvinna sér svo laglega upphæð fyrir ekkert. »Yður mun' þykja boð mitt oflágt,« sagði Agúst, þegar hann sá, að Johnson ætlaði ekkert að segja. »En það getur lagast. Ég hækka það upp í sex hundruð dollara.« »Leyfið mér að fullvissa yður um, að þér hafið misskilið þögn mína. Ég var að yfirvega málið. Boð yðar er höfðinglegt, og ég er yður þakklátur fyrir það.« »Og þér takið því?« »Já. Hér er hönd mín.« Þeir tóku höndum saman. »Beztu þökk fyrir,« sagði Agúst. »Ég sé, að þér eruð vitur og réttsýnn stjórnmálamaður; yður dylst ekki, hve þarflegt fyrir- tæki vort er fyrir ríkið í heild sinni.« »Það er mjög þarflegt, og ég hefði álitið það skyldu mína að styrkja það eftir megni, jafnvel þó engra launa væri að vænta, en þvi fremur geri ég það sem þér launið fylgd mína jafnhöfðing- lega.« »Þá er málið komið í bezta horf. Gæti ég nokkurntíma gert yður greiða, þá leitið til min.« »Það boð skal ég nota mér síðar — -— þakk’ yður fyrir.« »Af því ég á mjög annríkt, ætla ég ekki að tefja lengur,« sagði Agúst og stóð upp. »Við skiljum hvor annan, er ekki svo?« Jú, þeir skildu hvor annan. Það var ekki hætt við öðru. Þeir gengu samhliða út á strætið, og kvöddust þar. Þetta var merkisdagur í lífi Johnsons, Hann hafði náð sæti í þingsalnum, og grætt 600 dollara. Mánuði síðar átti þing að koma saman, og Johnson fór til Ottawa viku áður. Það á ekki við í sögu þessari, að skýra frá 13*
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.