Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1976, Síða 35

ÚR BRÉFUM SVEINS LÆKNIS PÁLSSONAR
35
(vid lærdum annars bádir undir skóla hiá sama Presti fyrir nordan,
nafnfrægum hesta-, glímu-og áflogamanni Síra Egg(ert) Eyríkss(yni))
var hann kalladr frídasti karl-únglíngr. Af Landsmannsskap, og
nockrum kunnugleik frá Höfn, mun eg samt þyggia ydar góda til-
bod um ramma utan um þetta singulære Ansigt, og stinga hér med
bladformi þar til. Jeg lauk nú loksins í qvöld vid allar ydar kiarnríku
og dýrmætu Athugasemdir, Extr(akter) og Notitzer vid Vita Ericiana,
og giet ég ecki látid á móti mier ad inntaka þær allar (pauciss(imis)
personatissimis exceptis2) er eg læt vera in pendenti3, svo Syrpan er
nú orðinn enn ólæsilegri enn Jóns Ól(afssonar) g(am)lfa) Diction-
ar(ium)4 á Runde Turni; ad rangera inn Textann, í nótur og vid-
bætir hef eg ad öllu leiti haldid mig vid ydar gódu rádleggíngar,
sleppt sumu, stytt sumt, og b<r>eytt etc., enn því optar sem eg blada
í syrpunni, yfirbevísast eg meir um mína stýls-ómynd, og hvad jeg
þarí er ordinn ridgadr; og af öllu þessu er jeg siálffordæmdr til ad
hreinskrifa allt saman, þó þad verdi allt urn seinan til ad þad nái
Pósti, sem mier var þó í Hug. Þegar jeg um sídir komst heim eptir
fund ockar í haust, var jeg svo af mier kominn, ad jeg fór ad búa
mig undir sídustu Stefin, hef opt legid dag og dag, mestpart í ólund
og hreinni sálar astheniu,5 og er lángt frá enn, ad vera búinn ad ná
mier, þó held eg þad takist — sem fólk segir — „med uppgaungu
Sólarinnar“. Sárve<r>st þyki<r> mér ad jeg, — vegna þáverandi
kríngumstædna minna — alldeilis hef gleimt því marga þessu vid-
víkiandi, er þér bendtud mier til í Br(eiða)bólst. stofu í haust, enn
þótt eg nú hreinskrifi, skal eg ætla svo mikil intercalaria,6 ad ydar
lima6 hafi pláts nóg ad safna svarfi og afklippum í undir seinustu
Uppsodning, en — einkatilgángr minn her med — auk þess ad reyna
til ad giöra Uppsodning þennan læsilegri enn hann nú er, ad eg
gieti siálfr haldid syrpunni ad lokunum hvörninn sem fara kann. Þad
sem med ydar hendi er til mín komid, veit eg ecki hvört eg á ad
þora ad kasta lódhelgi á, ad minnsta kosti ættu eptirkomendurnir
ad vita ad enginn hefir meira lagt til byggíngarinnar af því reelle
en þér. Mig lángar til ad Formálakorn væri ad framan, hvar
grein væri í giörd hvad hvör hefir tillagt, og þeir med nafni nefndir,
en ecki veit eg hvad þér segid um þad, enda er jeg ecki madur til
þess nema ad jórtra upp eitt og annad aptur af því sem bædi þier
og adrir hafa sagt í sjálfu ritinu. Jeg giæti klórad þad á laust blad,
og lagt þad svo undir ydar dóm. Mitt nafn nockurstadar er mér
ecki um, öllum er svo kunnugt hvad utarlega jeg sit í Ritbadstofunni,