Náttúrufræðingurinn - 1998, Blaðsíða 60

2. tafla. Fjöldi dýrategunda í einstökum þöngulhausum
og heildarfjöldi tegunda á viðkomandi stöð. - Number of
species of animals in individual kelp holdfasts and total
number of species on each station.
Fjarlægð frá kerbrotagryfju (m) — Distance (m) from dumping pit
Dýpi (m)/ Depth (m) 0 100 200 300 400 u.þ.b. 400**
3 48 48 - 38 68 49
3 55 49 - 57 55 42
3 63 46 - 61 62 46
76* 74* - 83* 84* 64*
4,5 - - 65 - - -
4,5 - - 47 - - -
4,5 - - 47 - - -
- - 85* - - -
6 29 52 - - 41 64
6 22 48 - - 31 57
6 44 38 - - 23 26
51* 73* - - 53* 74*
7 - - - 41 - -
7 - - - 40 - -
7 - - - 35 - -
- - - 61* - -
9 56 27 - - 48 26
9 34 44 - - 42 27
9 35 38 - . - 47 39
9 51 - - - - -
80* 60* - - 75* 57*
*Heildarfjöldi tegunda á hverri stöð. - Total numer of species on each station. **Snið á enda hafnargarðs. - Transect oti the distal end of the quay.
Þegar litið var til fjölda tegunda á stöð (2.
tafla) kom í ljós að ekki voru marktækar
breytingar á fjölda tegunda með aukinni fjar-
lægð frá kerbrotagryfjunni (Spearman Rank
fylgnistuðull, r = -0,041, P>0,05). Á 6 m dýpi
við kerbrotagryfjuna voru áberandi fáar teg-
undir, en fáar tegundir voru einnig á sam-
svarandi dýpi 400 m frá kerbrotagryfju.
Fjöldi tegunda í þöngulhausum var hins-
vegar marktækt háður þyngd þeirra (r =
0,575, /kO.Ol) og flatarmáli (r=0,640, /J<0,01).
Hrúðurkarlinn Verruca stroemia var
algengasta tegundin í þöngulhausunum og
um 26% af öllum einstaklingum tilheyrðu
þessari tegund. Fylkingin
þráðormar (Nematoda) hafði
næsttlesta einstaklinga (15,4%),
en ekki var gerð tilraun til að
greina einstaklinga til tegund-
ar. Mikill fjöldi ungviðis af
ættinni Mytilidae var áberandi
og reyndust 13,4% einstak-
linga tilheyra þessum dýra-
hópi. Líklega var hér bæði um
að ræða krækling (Mytilus
edulis) og öðu (Modiolus
modiolus). Rataskel (Hiatella
arctica) var fjórða algengasta
tegundin með um 10,1% ein-
staklinga. Síarar voru því um
helmingur einstaklinga í þöng-
ulhausunum, en hrúðurkarlinn
og samlokutegundirnar þrjár
sía næringu úr sjónum.
Þegar kannað var samband
milli þéttleika einstakra teg-
unda (sem fjölda einstaklinga
pr. 100gþöngulhauss)ogfjar-
lægðar frá kerbrotagryfunni
kom í ljós að ekkert marktækt
samband var milli þéttleika 22
algengustu tegunda og fjar-
lægðar frá kerbrotagryfjunni.
Aðeins fjórar óalgengar teg-
undir reyndust algengari er
fjær dró kerbrotagryfjum
(burstaormarnir Nichomache
personata og Sphaerodorum
flavum), eplamöttull (Halo-
cynthia pyriformis) og safn-
hópurinn Nudibranchiata (bertálknar).
■ ÁHRIF KERBROTAGRYFJU
Á LÍFRÍKI
Lífríki á klapparbotni í Straumsvík var
nokkuð hefðbundið og minnir um margt á
önnur könnuð klapparbotnssvæði á Suð-
vesturlandi (Anon. 1987, Jörundur Svavars-
son o.fl. 1991) (2. mynd). Svæðið er
tegundaauðugt og fjölskrúðugt, en ekki er
að finna þar tegundir sem ekki finnast
annars staðar á klapparbotni við Island.
218