Andvari - 01.10.1962, Síða 48

286
KIIISTJAN ALBEKTSSON
ANDVARI
en hann kom heim um jólin, fór aptur
í gær. Jeg var nokkuð syfjaður fyrst
eptir að jeg kom eins og þú kannske
skilur, enda fékk jeg að heyra það, það
fór brátt af, er jeg fór að tala við Telse,
við töluðum fjarskalega skynsamlega
saman um jólalitteraturina og þesskonar,
minntumst ekkert á brjefaviðskipti, töl-
uðum um Heine, sem hún heldur mikið
upp á, og kann margt úr t. d.: Aldrei
trúi eg því meyja, er þín segir vörin smá,
svona stór og svartlit augu, slíkt ei dyggðin
bjarta á, etc. og þótti það líklegt að Heine
hefði nokkuð fyrir sjer í því. Iljer er
vetrar-Tivoli, og þangað fórum við um
kvöldið, og komum seint heim, og sofn-
aðist vel, mjer að minnst kosti; í gær
vorum við Theodór að gjöra visitter hjer
og hvar, og seinna sátum við heima, er
síga fór húmið af [sic] grund, en hvað
er indælt að dreyma, með öðrum í kveld-
rökkurblund! og síðan, unz Ijós kom, við
ljekum, og leystum út veðsettan hlut, og
allfá, en eptir því betri, atlot mjer fellu
í skut. í kveld á að vera jólatré og dans,
á morgun ball, meira veit jeg ekki fram
í tímann.
Þökk fyrir árin öll, og þetta,
sem eg og þú höfum saman lifað,
og hamingjan láti svo ljetta og rjetta
lífsbraut þína, sem bezt fæ skrifað.
Ef þú sérð Þorgeir þá minntu hann á
rjúpurnar hjá stýrimanni Jespersen.
Eleilsaðu frá mjer heima og víðar, jeg
held jeg skrifi meira síðar, ef jeg fæ tíma
til þess, að segja, nú Telia kallar mig inn
til meyja.
Ef þú skrifar mjer þá skrifaðu utan
á — B. Þ. — Adress: Herr Köpm. J.
Weimann, Vestergade Nr. 6, Odense.
Jeg kveð þig með kossi kærastinn minn.
Bertel.
Hannes Hafstein er heima á íslandi
sumarið 1885. Bertel skrifar honum, þakkar
fyrir bréf frá honum, minnist svo fyrst á
ýms erindi, sem Hannes hefur falið hon-
urn — og er þeim kafla bréfsins sleppt hér.
Höfn 4/7 85.
Bezti Hannes minn.
. . . Það er óþolandi hjer í Höfn, drep-
andi leiðinlegt, maður verður að mauki
á götusteinunum steikjandi heitum, get-
ur ekki komið nálægt neinum körlum
né konum fyrir óþolandi svitalykt, og er
alltaf eins og dreginn af sundi sjálfur.
Maður verður eitthvað svo niðurdrægtigt
þunnur. Einar1) er úti á landi hjá kær-
ustunni þangað til seinast í þ. mán. Til
Ameríku fara hjónin! 5/ ágúst. Það er
talað um að halda honum svall.
Jeg er svo óheyrt billegur í dag, að
þú verður að fyrirgefa mjer bezti Hannes.
Jeg á að skila til þín kveðju frá Dr. G.
Brandes. Hann fór eitthvað suður á við
til sálarhressingar. Jeg var nokkra daga
úti í Hornbæk hjá Locher og kemst
nú ekkert fyrir peningaleysi í langan
tíma. . . .
Fyrirgefðu
þínum
Bertel E. Ó. Þorleifssyni.
E. S. — S. Jónasson og Sigríður biðja
að heilsa. Sigríður bað mig að láta þig
vita, að kvenfólk hjer væri sumt að
dreyma að þú kæmir með hring á hend-
inni og — hrykki þá upp.
Þegar Bertel skrifar síðasta bréf til Hann-
esar, sem geymzt hefur, er hann að byrja
ellefta árið í Höfn, við læknisfræðinám, ná-
lega félaus. Sigríður Helgadóttir hefur að
mestu leyti tekið hann að sér. Ragnheiður
og Hannes Hafstein eru nýgift, og hann
er nýorðinn landritari.
1) Hjörleifsson.