Andvari - 01.10.1962, Síða 104

342
ARNÓR SIGURJÓNSSON
ANDVARI
Finnskatts á fjalli. Hann hélt sig síðan
af þvilíkri rausn, sem hann væri konung-
ur Fláleygja, og því reyndist auðvelt að
telja konungi trú um, að hann stefndi að
því að gerast raunverulega konungur
norður þar. Haraldur fór því með her
norður, kom að Þórólfi óvörum og felldi
hann. Reynt var að koma á sáttum milli
konungs og þeirra feðga, Kveldúlfs og
Skallagríms, og komst svo langt, að
Skallagrímur fór með sveit valinna manna
á konungsfund upp á Vors. Ekki bauð
konungur vígsbætur fyrir Þórólf, heldur
bauð hann Skallagrími að gangast undir
hirðlög og kvaðst mundu veita honum
milda sæmd, ef hann þjónaði sér vel og
gætti betur hófs en Þórólfur. Skallagrím-
ur svaraði: „Það er kunnugt, hversu miklu
Þórólfur var framar en eg er að sér gjör
um alla hluti, og bar hann enga gæfu til
að þjóna þér konungur. Nú mun eg eigi
taka það ráð, —■ því að eg veit, að eg
mun eigi gæfu til bera að veita þér þá
þjónustu, sem eg mundi vilja og vert
væri“. Konungur þagði og setti hann
dreyrrauðan. Mun honum hafa skilizt
það, að Skallagrímur vildi þá eina þjón-
ustu veita honum að drepa hann til
hefnda fyrir bróður sinn. Skallagrímur
kornst með hjálp vina sinna lifandi af
konungsfundi, en eftir það bjuggu þeir
Kveldúlfur feðgar för sína til Islands og
gátu sér til nokkurrar geðfróunar, áður
en þeir leystu landfestar, drepið tvo sonu
móðurbróður konungs og tvo hirðmenn,
er hann hafði haft til njósna um Þórólf.
Kveldúlfur lézt í hafi, en Skallagrímur
nam land á Mýrum og bjó að Borg, þar
sem hann árum saman grúfði yfir harmi
eftir tapaða ættleifð og vini og heift gegn
því valdi, er fellt hafði bróður hans og
flæmt sjálfan hann frá óðali og ættjörð.
Upp úr þessum harmi og þessari heipt
óx ný ætt og ný þjóð á íslandi.
Skallagrími og konu hans Beru Yngv-
arsdóttur fæddust synir tveir, Þórólfur og
Egill. Þórólfur var eftirmynd föðurbróður
síns, og hans draumar stóðu til frama
í konungsþjónustu. Flann fór utan, náði
vináttu Eiríks blóðöxar, sonar Haralds
konungs, og hélt síðan heim að Borg.
Skal nú fylgt frásögn Egilssögu orð-
rétt, nema hlaupið er yfir það. er önn-
ur efni varðar en þau, sem hér er um
rætt: „En er hann kom heim har hann
Skallagrími kveðju Eiriks konunzs og
færði honum öxi þá, er konungur hafði
sent honum. Skallagrímur tók við öxinni,
hélt upp og sá á um hríð og ræddi ekki
um, festi upp hjá rúmi sínu. Það var
um haustið einhvern dag að Borg, að
Skallagrímur lét reka heim yxn mjög
marga, er hann ætlaði til höggs. Hann
lét leiða tvo yxn saman undir húsvegg
og leiða á víxl. Hann tók hellustein vcl
mikinn og skaut undir hálsana. Síðan
gekk hann til með öxinni konungsnaut
og hjó yxnina háða senn, svo að höfuðið
tók af hvorum tveggja, en öxin hljóp
niður í steininn, svo að munnurinn brast
úr allur og rifnaði upp í gegnum herð-
una. Skallagrímur sá í eggina og ræddi
ekki um, gekk síðan inn í eldhús og skaut
öxinni upp á hurðása, lá hún bar um
veturinn. Um vorið lýsti Þórólfur vfir
því, að hann ætlaði utan að fara um
sumarið. Skallagrímur latti hann, sagði,
að þá var gott heilum vagni heim að aka.
. . . Þórólfur sagði: „. . . á eg nauðsynleg
erindi til fararinnar, en þá eg kem hér
út öðru sinni, mun eg staðfestast“. Skalla-
grímur kvað hann ráða mundu, en svo
segir mér hugur um, ef við skiljumst nú,
sem við munum ekki finnast síðar". En
áður Þórólfur fór frá Borg, þá gekk
Skallagrímur til og tók öxina ofan af
hurðásnum. — Var þá skaftið svart af
reyk og öxin ryðgengin. Skallagrímur sá
í egg öxinni. Síðan seldi hann Þórólfi
öxina. Skallagrímur kvað vísu: