Andvari - 01.01.2001, Qupperneq 51

andvari
ÚTLENDINGAR Á ÍSLANDI Á MIÐÖLDUM
49
Borgfirðinga sggur, bls. 179, 208, Eyfirðinga SQgur, bls. 64, 65, 74, 78, 253. Vestfirðinga
SQgur, bls. 63-66, Vatnsdœla saga, bls. 75, Ljósvetninga saga, Reykdœla saga ok Víga-
Skútu, bls. 209-11, Austfirðinga SQgur, bls. 48, 160, 163, 165 Harðar saga, bls. 85, Kjal-
^nesinga saga, bls. 192, 195-96.
3? Sturlunga saga, I, bls. 227,444, Sturlunga saga, II, bls. 26, 27, 30, 31, 33, 34, 51, 59,75, 77.
Sturlunga saga, I, bls. 267. Sbr. Davíð Erlingsson, „Bakrauf og bakrauf. Tilgáta til
^ alþýðlegrar kenningar- og minjafræði", Skírnir, 171 (1997), 401-11.
Saga Oláfs konungs liins helga. Den store saga om Olav den hellige efter pergament-
hándskrift i Kungliga biblioteket i Stockholm nr. 2 4to med varianter fra andre hándskrift-
er (Norsk historisk kjeldeskrift-institutt, 53), útg. Oscar Albert Johnsen og Jón Helgason,
39Oslo, 1941, bls. 689-90.
4(|Sbr. Simmel, Soziologie, bls. 686.
4| Konungs skuggsjá, bls. 6-7.
^Sturlunga saga, I, bls. 312-14.
Orkneyinga saga (íslenzk fornrit, XXXIV), útg. Finnbogi Guðmundsson (Reykjavík, 1965),
43 bls. 206.
44 ^jolnesinga saga, bls. 16.
45 Borgfirðinga SQgur, bls. 261.
Islendingabók, Landnámabók, bls. 184, Laxdœla saga, bls. 79, Harðar saga, bls. 123-24,
^346-48, Kjalnesinga saga, bls. 254, Brennu-Njáls saga, bls. 133, 138, 143—44.
4? Sturlunga saga, I, bls. 102.
^Eyrbyggja saga, Grœnlendinga SQgur, bls. 61-64, 70-75.
Svipaða sögu er að segja af víkingnum Sleitu-Helga sem fékk vetrarvist hjá Þóri bónda á
Melum. 1 Flateyjarbók segir frá því að „er þeir höfðu þar verið um hríð þá bar oft saman
fundi þeirra stýrimanns ok bónda dóttur ok ræittist á um tal ok kossa ok kneikingar med
ulvöru ok blíðu ok fylgdi framkvæmd byrgisskapar." Þegar bóndi segir við Helga að hætta
þessari svívirðingu segir Helgi að honum sé „eingi úvirðing í, bóndi, ef ek bið konunnar med
réttum landslögum þeim sem hér ganga ok með slíku fé sem þér líkar“. Þorir bóndi þá ekki
annað en að gefa honum konuna. Flateyjarbók, I, bls. 411. Fyrirætlanir ofsamannsins eru
49 eir>nig „ærlegar" í þessari sögu að öðru íeyti en því að hann ofmetur félagslega stöðu sína.
Preben Meulengracht Sprensen, Fortœlling og œre. Studier i lslœndingesagaerne, Árósum,
50 1993, bls. 225, 280.
51 Kjalnesinga saga, bls. 85.
52Kjalnesinga saga, bls. 91,93.
Sturlunga saga, II, bls. 68.
54 Sturlunga saga, II, bls. 81.
Sturhmga saga, I, bls. 505.
Sturlunga saga, I, bls. 482, 510-14.
S7Btskupa sögur, I, bls. 293.
Sturhmga saga, I, bls. 52, 390, 455.
ón Þorkelsson, Nokkur blöð úr Hauksbók og brot úr Guðmundarsögu, Reykjavík, 1865,
59lv-vi.
Hauksbók, bls. 44, 69, 74, 88, 112, 115, 123, 444, 505.
Hansjörg Súberkriib, „Der deutsche Kaufmann als Gast in den dánischen Stádten im 13.
uhrhundert“, Stadt und Land in der Geschichte des Ostseeraums. Wilhelm Koppe zum 65.
eburtstag úberreicht von Freunden und Schulern, ritstj. Klaus Friedland, Lubeck, 1973,
6, 137~42-
Jean Favier, De l’or et des épices. Naissance de l'homme d’affaires au Moyen Áge, Paris,
1987, bls. 137-55.