Menntamál - 01.04.1967, Qupperneq 61

MENNTAMÁL
55
7,4% þeirra, seni reyndu. Einhverjir voru þá hættir í skóla
auk þessa, ilestir sennilega tornæmir. Á það er aftur á móti
að líta, að einhverjir ialla ai ýmsum ástæðum öðrum en
tornæmi.
Bæði ai þessum tölum og kynnum okkar á sálfræðideild
skóla ai tornæmum börnum í hjálparbekkjum virðist mér
mega álykta, að algert lágmark sé að telja 5—6% barna í
hinum tornæma hópi, en sem áður er sagt er þetta mats-
atriði.
Ef miðað er við 5—6% yrðu þetta um 2000 börn hér á
landi. Þau ættu að minni hyggju að vera í sérbekkjum í
venjulegum skólum. Æskilegast væri að finna þau við upp-
haf skólagöngu og seinka svo nárni þeirra, að þau lykju
barna- og unglingaprófi ári síðar en aðrir. Enda eru þau ári
eða meir hömluð að þroska við upphaf skólagöngu.
Þótt hinn vangefni og treggefni hópur veki mesta at-
hygli, þegar rætt er um breytingar á fræðsluskipan vegna
afbrigðilegra barna, er þó vert að minnast á hina, sem
vegna afburða greindar eiga ekki að öllu samleið með
venjidegum jafnöldrum. En vafalaust væri ávinningur að
því að flýta námi nokkurra barna um eitt ár, láta þau byrja
6 ára í skóla eða hoppa yfir 2. eða 3. bekk barnaskóla. Vera
má, að það sé óþörf sóun að láta þroskamestu börnin fara
svo hægt yfir byrjunaratriði námsins sem nú er gert. Gætu
þau e. t. v. lokið landsprófi og prófum í sérskólum ári fyrr
en aðrir með því að vera flýtt í byrjun. Engin athugun hef-
ur þó farið fram á því, hversu stór hópur þarfnaðist hér sér-
stakra námsaðstæðna, flýtingar í skóla eða aukins námsefnis
í barnaskóla. E. t. v. væru þetta 3—4% allra barna.
En fleira á þátt í góðum námsárangri en hæfileikar og
fleira hamlar en hæfileikaskortur. Kemur þá næst til greina
tilfinningalíf og geðheilsa nemandans.
Nokkur skólabörn líða af geðsjúkdómum. Þau eru þó fá,
en algengari er taugaveiklun eða hugsýki á ýmsu stigi. Bata-
horfur þessara barna geta verið góðar með viðeigandi með-