Menntamál - 01.04.1967, Page 71

MENNTAMAL
65
haldandi hagvöxt er það því þjóðfélaginu nauðsyn að kenna
eðlisfræði í allríkum mæli í barna og unglingaskólum. Þá
er rétt að benda á, að eðlisfræðin er lykillinn að skilningi
vorum á efnisheiminum. Því hlýtur eðlisfræðin að vera
ómissandi hlekkur í almennri menntun nútímamannsins.
Ekki til að skilja verkun dyrabjöllunnar eða gufuvélarinn-
ar, heldur til að skilja betur það þjóðfélag, sem hann lifir í.
Þess vegna er það mikilvægt að kunna nokkur skil á vinnu-
brögðum og hugsunarhætti vísindamanna, ekki síður en
meginniðurstöðum rannsóknanna.
3. Hlutur eðlisfrœðinnar í námsskránni.
Námsskrá ber að miða við þörf þjóðfélagsins á hverjum
tíma. Hver getur þá talizt eðlilegur hlutur eðlisfræðinnar í
námsskrá nemenda á skyldustigi? Námsskráin frá 1961 ætlar
eðlisfræðinni tvær vikulegar stundir síðasta vetur skyldunn-
ar. í reynd er þó mikill meirihluti nemenda einum vetri
lengur í gagnfræðaskóla og fá þá 2—3 vikulegar kennslu-
stundir til viðbótar. Getur þessi hlutur eðlifræðinnar talizt
nægur? í þessu tilefni vil ég vísa til erlendra umræðna um
þessi mál. Skólamál hafa mjög verið á dagskrá meðal flestra
nágrannaþjóða okkar hin síðustu ár. Þau hafa ekki einungis
verið könnuð og rædd rækilega, heldur helur mikilsverðum
og djúptækum breytingum þegar verið hrundið í fram-
kvæmd. í nýlegri skýrslu um kennslu í eðlisfræði frá Efna-
hagsmálastofnuninni í París (1) er fjallað rækilega um þetta
atriði. Er þar talið, að lágmarkstími fyrir lágmarksnámsefni
í eðlisfræði miðskóla sé 400 kennslustundir. Ef reiknað er
með 30 árlegum kennsluvikum í íslenzkum gagnfræðaskól-
um, fá nemendurnir alls 150—180 kennslustundir eða að-
eins um 40% af ofangreindu lágmarki. Hvort íslenzk
fræðsluyfirvöld geti fallizt á rök þeirra sérfræðinga, sem hafa
unnið að þessum málum á vegum Efnahagsmálastofnunar-
innar, skal ósagt látið, en ég tel að varla geti farið hjá því,
að hlutur eðlisfræðinnar verði aukinn töluvert, þegar náms-