Menntamál - 01.04.1967, Qupperneq 79

MENNTAMAL
73
izt að ráða aðra til kennslunnar. Virðist vera nm þrjár
leiðir að ræða til endurbóta í þessum efnum. Hin fyrsta
er að vinna skipulega að því að fá fleiri til að taka lk\
próf í eðlisfræði frá Háskólanum. Onnur leiðin er að
auka við menntun kennaraskólanema í eðlisfræði, til
dæmis með aukinni sérhæfingu í því nárni, þannig
að þeir verði færir til að sjá um eðlisfræðikennsluna í
gagnfræðaskólunum. Þriðja leiðin er að taka þá kennara,
sem hæfastir eru al' þeim, sem fáanlegir eru, og auka eins
óg mögulegt er við þekkingu þeirra með námskeiðum. Eg
er ekki í nokkrum vafa um það, að fyrsta leiðin væri lang
heppilegust. Með núverandi fyrirkomulagi kennslunnar,
þar sem BA nemendur eru látnir fljóta með verkfræðinem-
um, tel ég að aldrei verði hægt að koma þessum málum í
viðunandi horf. Fela verður háskólakennara með fullu
starfi að sjá um þessa kennslu. Jafnframt væri nauðsynlegt
að fela þessum kennara að koma á fót námskeiðum fyrir
starfandi eðlisfræðikennara og vinna stöðugt að því að
endurbæta kennslu og námsefni eðlisfræðinnar í íslenzk-
um gagnfræðaskólum. Það er einkum af þessari síðast-
greindu ástæðu, að ég tel heppilegt að fela Háskólanum
áfram það hlutverk að hafa með höndum kennsluna fyrir
gagnfræðaskólakennarana. Þetta er einmitt sá hlekkur, sem
mest vantar í skólakerfi okkar, og hvað eðlisfræði snertir,
tel ég Háskólann heppilegasta aðila til að sjá um allt þetta
verk.
Ekki vil ég reyna að skýra það, hvers vegna svo fáir stunda
BA nám í eðlisfræði. Þetta er tvímælalaust margslungið
vandamál, þar sem atriði eins og óheppilegt fyrirkomulag
kennslunnar í háskólanum, vanmat alls almennings á kenn-
arastarfinu, launakjör kennara og kennsluaðstaðan í skól-
unum ráða miklu. Tel ég brýna nauðsyn, að stöðugt sé
unnið skipulega að Jrví að draga úr kennaraskortinum.
Um síðustu leiðina sem ég nefndi hér að framan vil ég
taka fram, að ég tel að hún geti og megi ekki vera til