Menntamál - 01.04.1967, Síða 94

88
MENNTAMAL
sér fyrir sjónir. Hann á ekki að draga neina dul á það,
að hann fari með persónulegar skoðanir."1) Hér verða ekki
tekin dæmi af neinum kennslustundum í nútímaljóðlist, en
látið nægja að vísa til þeirrar greinar eftir Peter Carleton,
sem hér var vitnað í og ljóðrýni, sem hirzt hefur í Mími,
blaði stúdenta í íslenzkum fræðum. Skal sérstaklega hent á
1. tbl. 1966, þar sem Vésteinn Ólason fjallar um kvæði úr
„Tímanum og vatninu“ og Þorleifur Hauksson um kvæði úr
„Imhrudögum". Af þeim greinum er hægt að gera sér all-
góða grein fyrir þeim möguleikum, sem eru fyrir hendi í
vinnu með nútímaljóð í kennslu. Að vísu er engin von á
túlkun, er nálgast ofangreind dæmi frá nemendum í gagn-
fræðaskóla eða menntaskóla, en slík viðfangsefni geta vakið
umhugsun og Irjóar umræður, þegar vel tekst til. Lesandinn
verður að gefa frá sjálfum sér sem mest af því, sem skáldið
hefur hugsað og skynjað, hann verður að innlifa sig verk-
inu, ef hann á að njóta þess. Og virk jrátttaka í reynslu, sem
er einhvers virði, er viðhorf, sem verður að fá aukin áhrif
í skólastarfi framtíðarinnar.
Auk þeirra rita og ritgerða, sem vitnað er til í þessari grein,
hefur við samantekt liennar verið stuðzt við bókina „Modernisme og
pædagogik" eftir Finn Brandt-Pedersen (Gyldendal ’66) Er þar birt
ritgerð sú, er fékk 1. verðlaun í ritgerðasamkeppni Dönsku akademí-
unnar um cfnið: Hvordan fremmer man forstáelsen af den litterære
kunst og dens betydning?
1) Peter Carleton (Kári Marðarson): „Tíminn og vatnið" í nýju
ljósi. Tímarit Máls og menningar 2. li. 1964.