Menntamál - 01.04.1967, Qupperneq 104

98
MENNTAMÁL
menntunaruppgjörs mætti svo gera nýjar tillögur handa
þeim, sem taka eiga lokaákvarðanirnar.
Stórskólar.
Hvernig skyldi svo lokaáætlunin unt skóla framtíðarinn-
ar líta út?
Tákn nútímans er vísindi og tækni, eða frumatriði full-
kominnar nýtingar náttúruaflanna. Alls staðar er skipulagt
og áformað með skynsamlega nýtingu fyrir augum. Skólakerf-
ið er eina stóra og dýra stofnunin í þjóðfélaginu, sem ekki
er nýtt á skynsamlegan hátt. Af þessum ástæðum og einnig
vegna þess, að fyrir hendi eru möguleikar, sem hagnýta má
hetur, neyðumst við sennilega til þess að setja á stofn stór-
skóla, eins konar menntastóriðju. Fróðlegt væri að vita,
livort ekki séu líkindi til þess, að hagnýtt „stórskólafyrir-
tæki“ geti verið ávinningur frá sjónarhól uppeldisfræðinn-
ar. Uppeldishugsjónin ætti að minnsta kosti ekki fyrirfram
að leggjast á móti hugmyndinni um hagkvæma nýtingu skól-
anna. En hvað jjýðir eiginlega efnahagslega hagkvæm og
skynsamleg nýting skólanna? Við þeirri spurningu eru á
takteinum vandlega hugsuð svör.
Sérstaklega má minna á Conant-skýrsluna, sem sýnir fram
á, að miðað við amerískar aðstæður nær lítill umfangsskóli
(Comprehensive High School) harla litlum árangri, og staf-
ar Jrað af ])ví, að ekki er unnt að aðgreina kennsluna nægi-
lega. Conant-skýrslan mælir jress vegna með því, að slíkir
skólar séu svo stórir, að jrar séu a. m. k. 3 bekkir, sem út-
skrifa stúdenta, eða nánar tiltekið, að um 100 nemendur
taki stúdentspróf á ári. Aðeins Jrar, sem svo háttar til, er
unnt að láta sérhæfða kennara kenna litlum nemendahóp-
um í ákveðnum námsgreinum, en Jrað er ómögulegt í litl-
um skólum. Breytingin yfir í Jtetta stórskólakerfi væri einn-
ig æskileg, vegna Jtess að með fullri nýtingu skólana, gæti
uppeldis- og kennslustarfið orðið öflugra. Við áætlanir um