Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1931, Side 129

127
flytjendum stendur til boða að fá til eignar ókeypis. Gripa-
stóll manna er orðinn furðanlega mikill, enda mun óvíða
þar vestra unnt að fá gripi til kaups með eins lágu verði og
þar, og er það kostur mikill fyrir fátæklinga, sem eru að
setja bú. íslendingabygð þessi liggur meðfram járnbraut
einni, sem nær frá Chicago, hinni miklu borg við suðurenda
Michigan-vatns, yfir ríkin Illinois, Wisconsin og Minnesota,
og nokkuð inn í Dakota, og verður henni haldið áfram miklu
lengra en orðið er. Ókeypis land, sem vel sé gott, mun farið
að þrjóta meðfram járnbrautinni fyr en spölkorn fyrir vest-
an Islendinga þá, er vestast búa, en þar á móti er landið að
mestu óunnið enn þegar komið er inn í Dakota, og er þar
landrý’mi svo mikið, að þó allir Islendingar kæmi, myndi
þar nóg handa þeim af hinu frjóvsamasta akuryrkju-landi
ókeypis. Landið er ’ýmist marflatt, eða með lágum öldum,
hvervetna grasi vaxið, en víðast hvar skóglaust, en skóg er
mjög auðvelt að planta, enda gjörir stjórnin hér eins og
annarstaðar þar vestra, þar sem landi er eins háttað, mikið
til þess að koma upp skógum- Þannig eru það lög, að hver
sá, sem á 8 árum hefir plantað skóg á 10 ekrum, fær að
verðlaunum 150 ekrur auk þeirra 10 ekra sem hann hefir
plantað, og getur þó hver landnemi þar fyrir utan fengið
160 ekrur, hvort heldur er í skóglendi eða á skóglausu landi,
— þó ekki nema 80 ekrur, ef nær er járnbraut en 10 enskar
mílur —, fyrir ekkert, að undanteknu innritunargjaldi á
landtöku-skrifstofu, mest 18 dollars, víða allt að helmingi
' meira, þegar hann hefir haft aðalaðsetur á landinu í fimm
ár, og gjört þar lítilfjörlegar bætur. Land, sem menn þann-
ig fá ókeypis, kemst í þessum hluta landsins, fljótt í hátt
verð, og vil eg því til sönnunar aðeins geta þess að íslend-
ingur einn í bygðarlagi því, er þegar var nefnt, seldi i fyrra
> land sitt, sem hann fám árum áður hafði fengið ókeypis
samkvæmt hinum almennu landtökulögum og setzt að á
alveg fjárlaus, fyrir 900 dollars, og er þó sá, er keypti, vel
ánægður með kaup sitt. Húsakynni Islendinga í Minnesota■■
ný’lendunni eru yfir höfuð að tala í góðu lagi. Þó búa fá-
einir í fremur lélegum torfkofum, eins og margir aðrir fá-
tækir landnemar gjöra fyrst um tíma, þar sem ekki næst til