Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1923, Blaðsíða 34

28
Á. H. B.:
IÐUNN
hefti, öll útskrifuð frá því er »Andvökur« komu út.
Á nú að gefa þetta út í Winnipeg i 2 bindum, í
minningu þess, að Stephan verður sjötugur 3. okt. þ.
á., og gengst séra Rögnv. Pétursson fyrir þessu eins
og flestu öðru þar vestra, er horfir til drengskapar og
þjóðrækni. Vill Stephan láta prenta alt eftir sig i
þetta eina sinn og mun sumum vinum hans þykja
vænt um að fá hann allan »með húð og hári«. En.
eftir fljótan yfirlestur kvæða hans hefði ég kosið, að
þar væri dregið nokkuð úr og ekki tekið annað en
það, þar sem höfuð og hjarta skáldsins lætur verulega
til sín taka. En víst er um það, að í beztu kvæðum
sínum er Stephan jafn-snjall og hann áður var, sbr.
t. d. »Fossaföil« hér að framan og mörg önnur kvæði
stærri og smærri, að ógleymdum sumum lausavísun-
um. En það er ofsnemt að tala um þetta, þar sem
bókin er ekki enn komin út.
Á meðan ég sat við þennan kvæðalestur, brá Steph-
an sér inn fyrir fortjald nokkurt innar af skrifstof-
unni. Hvað var þar að sjá? Ég skygndist inn fyrir
tjaldið og sá, að þetta myndi vera svefnstúka Step-
hans; var hún nakin og auð eins og munkaklefi, en
einhver helgi lá þó yfir þessari stúku. Skáldgyðja
Stephans er afbrýðissöm, eins og sjá má af kvæði
hans »Afmælisgjöfin«, svo að hann verður að gefa
sig allan að henni einni, er hún sækir hann heim.
Hann hélt raunar, að hún væri að skilja við sig
fyrir fult og alt, er hann stóð á sextugu, en hún hefir
heimsótt hann oft siðan og látið vel að honum.
— Pá gekk hún út snúöugt, sig fyrir mér fól
sem framkvæmd á hótunum sínum;
en eftir lá gullband úr geislum frá sól,
sem glóði á rúmstokknum mínum.
Þetta gullband sá ég nú, er sólin stafaði geislum
sinum yfir hvílu Stephans, þar sem flest öll kvæði