Kirkjuritið - 01.09.1950, Blaðsíða 7

ALBERT SCHWEITZER
159
Ef segja ætti ævisögu hans svo að nokkru gagni yrði,
mundi það verða stór bók, og mér er grunur á, að hann
verði einn þeirra manna, sem lifir þótt hann deyi, og frægð
hans muni fara vaxandi, þegar tímar líða.
Albert Schweitzer er fæddur 14. janúar 1875 í Kayser-
berg í Efra-Alsace, en fluttist á unga aldri til Gúnsbach
í Múnster-Dalnum, þar sem faðir hans, Louis Schweitzer,
var vel virður prestur. Var hann frá barnæsku jafnhand-
genginn franskri og þýzkri menningu, enda voru tungur
beggja þjóða honum jafntamar. Og enda þótt franska væri
töluð á æskuheimili hans, hefir hann þó ritað flestar sínar
bækur á þýzku. Voru sumir forfeður hans ættaðir frá
Sviss. En í öllum þeim ættleggjum, sem að honum stóðu,
Var rík trúhneigð, fræðimennska eða tónlistargáfur. Þannig
var föðurafi hans skólameistari og organisti, afabróðir
hans var einnig organisti. Og Schillinger prestur, móður-
afi hans, var frægur organisti og tónskáld.
1 minningum frá bernsku og æskuárum hefir hann á
hugðnæman hátt lýst æskuheimili sínu og umhverfi þess,
hinum undurfögru, skógi vöxnu hlíðum Vogesarfjallanna,
með útsýni til Rínar. Varð þess snemma vart, að fegurð
eáttúrunnar hafði djúp áhrif á hann og vakti hann til
Umhugsunar um leyndardóma lífsins. Hann var sem barn
úulur og viðkvæmur í lund. Ekki bar á undragáfum hjá
honum, nema á tónlistarsviðinu. Þó braut hann heilann
bm fleira en títt er um börn á því reki og snemma sló
niður í hann hugmyndum, sem síðar báru ríkulegan ávöxt
í lífi hans.
Hann var sendur ungur í menntaskóla í Múlhausen, þar
sem hann bjó hjá frændfólki sínu. Segist hann í fyrstu
hafa átt dálítið örðugt með stærðfræði og fornmálin, en
hugur sinn hafi hneigzt af alefli að náttúruvísindum og
sögu. Þó fór svo, að honum urðu málin töm, og í sagn-
fræði og sögurýni vakti hann athygli og aðdáun próf-
dómendanna, er hann útskrifaðist úr skólanum. Segir
Schweitzer, að það hafi verið sú námsgrein, sem hann hafi