Kirkjuritið - 01.09.1950, Blaðsíða 9

ALBERT SCHWEITZER
161
Þýzkalandi er það talið æðra lærdómsstig en doktorsgráð-
an og gefur full prófessorsréttindi. Lauk hann þessu prófi
í júlí árið 1900.
Nú var það ætlun hans, að halda áfram námi við enska
háskóla. En árið 1903 var hann, þrátt fyrir ungan aldur,
kosinn einum rómi yfirmaður St. Tómasar guðfræðiskól-
ans, sem var í sambandi við háskólann, og gilti þessi
Veiting ævilangt. Þama fékk hann ágæta íbúð, góð laun,
ttúkið frjálsræði til fræðiiðkana og hafði afnot af fornu
°g frábæm bókasafni, sem skólinn átti. Hlutverk hans var
að lesa fyrir stúdentum, sem lengra vom komnir, Gamla
°g Nýja testamentisfræði. Var hann á þessum ámm hvers
Tianns hugljúfi, naut vaxandi álits sem vísindamaður og
Ustamaður, og varð ástsæll mjög af samkennurum og nem-
endum sökum mannkosta sinna og alúðlegrar framkomu.
Hann var risi að vexti, fullra sex feta hár og herði-
breiður, starfsorkan með fádæmum, svo að hann lagði oft
Saman nótt og dag, jarpur á hár og bláeygur, látlaus og
hógvær í framkomu, manna lausastur við allan lærdóms-
rembing, fremur hlédrægur að eðlisfari, en samúðin einlæg
með hverjum sem var. Tilsvör hans voru hnyttin og gam-
ansöm. Það var hið listræna blóð, sem olli því, að lærdóm-
^ninn varð honum aldrei fjötur um fót, heldur að sífrjórri
lind frumlegra hugsana og athafna.
Næstu árin vann hann af fádæma kappi að vísindastörf-
Urn jafnhliða kennslu sinni og varð á skömmum tíma
heimsfrægur guðfræðingur og organleikari. Við honum
hlasti glæsileg framtíð. Hann vann að störfum, sem hann
Unni, í umhverfi, sem hann elskaði, umkringdur vinum
°g aðdáendum. Aðstaða til fræðistarfa var hin ákjósan-
legasta. Hann hafði lífvænleg laun, bækur elskaði hann
°g hljómlist, og þessa gat hann notið í ríkum mæli.
Hn þá gerast straumhvörf í lífi hans, sem vinum hans
°g velunnurum gekk illa að skilja.
Haustið 1905 sagði hann upp stöðu sinni við St. Thomas
skólann og hóf læknanám, settist á ný sem stúdent á