Kirkjuritið - 01.09.1950, Blaðsíða 41

AÐALFUNDUR PRESTAFÉLAGSINS 1950
193
ast við að láta fundi okkar marka spor til heilla í þeim efn-
um..........
Við eigum allir fegurstu lífshugsjón kærleikans að starfa
fyrir — Guðs ríkis hugsjón Jesú Krists. Við höfum heitið að
vinna henni. Við erum vígðir til þess heilagri vígslu. Hvað erum
við hjá henni? Getum við ekki gleymt sjálfum okkur — fórnað
henni öllu, lifað og dáið fyrir hana?
Hver, sem týnir lífi sínu mín vegna og fagnaðarerindisins,
mun bjarga því, sagði frelsarinn.
Þér eruð ljós heimsins, kirkjan borgin á f jallinu, sem hvorki
fær hrunið né dulizt.
Heilir að starfi í krafti þess.“
Formaður flutti þá ársskýrslu stjórnarinnar.
Skýrsla M. a. skýrði hann frá því, að séra Árelíus
félagsstjórnar. Níelsson hefði samið kennslubók í kristnum
fræðum fyrir framhaldsskóla, og gengi nú
handritið milli allra í félagsstjórninni, til þess að þeir gætu
gjört við það sínar athugasemdir og komið með breytingartil-
lögur, ef þeir vildu. Kaupendum Kirkjuritsins kvað hann fara
enn fjölgandi. Verð þess hefir enn ekki verið hækkað þrátt fyrir
stórum aukinn útgáfukostnað, en nauðsynlegt mim að taka upp
þá reglu að senda póstkröfu með þriðja hefti ritsins um mán-
aðamótin september og október. Stjómin hefir leitazt við að fá
lítils háttar styrk úr ríkissjóði til þess að geta sent fulltrúa á
sameiginlegan fund prestafélaga Norðurlanda, sem haldinn
verður í Helsingfors fyrri hluta ágústmánaðar, og er nokkur
von um þennan styrk. Þá ræddi formaður afskipti prestafélags-
stjómarinnar af starfskjörum presta og ýmsum fleiri málum.
Hann las upp reikning félagsins endurskoðaðan, og var hann
samþykktur.
Á stjórn félagsins varð sú breyting, að séra Hálfdan Helga-
son prófastur kom í stað séra Áma Sigurðssonar fríkirkju-
prests.
Aðalmál fundarins var kirkjan og þjóðmálin,
Kirkjan og hafði séra Einar Guðnason í Reykholti
og þjóðmálin. framsögu. í upphafi ræðu sinnar minntist
hann á þann bjartsýnisanda, sem ríkt hefði
hjá forfeðrum vorum um og eftir aldamót. Þá hefðu menn
vænzt batnandi lífs og batnandi heims, en þrátt fyrir ágæta