Kirkjuritið - 01.09.1950, Blaðsíða 86
238
KIRKJURITIÐ
mennimir, sem réttlætið sjálfa yður. En Guð þekkir hjörtu
yðar. Því að það, sem er hátt meðal manna, er viður-
styggð í augsýn Guðs.“
Hvort menn taka raunverulegt mark á kristindóminum,
fer alltaf eftir því, hvort menn telja sig þurfandi algers
hjálpræðis, hvort menn vilja í alvöru játa og biðja með
Matthíasi: „Ég sjálfur ekkert á né hef, af auðlegð þinni
part mér gef,“ „vér deyjum, ef þú ert ei ljós það og líf,
sem að lyftir oss duftinu frá“.
Sá, sem hneykslast á því, sem ófalsaður kristindómur
boðar um aðstöðu mannsins, er inni fyrir sannfærður um,
að hann þurfi ekki á frelsara að halda, hann vill, einnig
í sáluhjálparefnum, vera — sjálfum sér nægur.
Það eru fjölmörg fleiri ummæli Jesú Krists, sem vert
væri að rifja upp fyrir sr. Benjamín, því að hann hefir
þó játað það, að hann sé fremur minnislaus á orð hans.
Hann kvaðst ekkert muna um það, „hvar Jesús talar um
hið gerspillta eðli mannsins". Ég minnti hann á Mark. 7,
21: „Innan að, frá hjarta mannsins, koma hinar illu hugs-
anir, frillulífi, þjófnaður, morð, hórdómur, ágimd, ill-
mennska, svik, munaðarlífi, öfund, lastmæli, hroki, fá-
vizka; allt þetta illa kemur innan að.“ Ekki neitar sr.
Benjamín því, að Jesús hafi sagt þessi orð, en hinsvegar
segir hann, að þessi orð segi „ekkert um það, að eðli
mannanna sé yfirleitt gerspillt“. Nú hafði ég einmitt varað
við orðalaginu ,,gerspilling“, þar sem það orð segir ekkert
án frekari skilgreiningar og þar sem sr. Benjamín annað-
hvort misskilur það af fávísi eða notar það vísvitandi til
þess að rægja kristindóminn. En spurningin, sem hann
hliðrar sér hjá að svara, þegar hresst hefir verið upp á
minni hans, er þessi: Er mannshjartað spillt eða er það
óspillt samkvæmt þessum orðum Jesú? Talar Jesús hér
um sérstaka manntegund, eða talar hann um „manneðlið
yfirleitt"? Sprettur ekki þetta, sem upp er talið sem dæmi,
frá hjarta mannsins sem slíks? Eða á Jesús við eitthvað
annað?