Kirkjuritið - 01.09.1950, Blaðsíða 28

180
KIRKJURITIÐ
tekt og kostaði þetta margfalda fyrirhöfn. Engan hjálpar-
mann hafði hann til að byrja með nema konuna og negra
nokkurn, sem kunni graut í frönsku. Hann var fyrst túlk-
ur, en síðar æfður til vandasamari starfa.
Allt úði þama og grúði í villidýrum. Vatnahestamir
vom í hjörðum í fljótinu og slapp hann stundum nauðulega
undan þeim. Eiturkvikindi og pöddur ætluðu allt að eta,
svo sem vant er að vera í hitabeltinu. Hitinn var hræði-
legur og loftslagið eins óhollt og það gat verið.
Jafnhliða þessum störfum sínum varð hann þegar að
hefjast handa um byggingu viðunandi lækningastofu og
sjúkrahúss og vann hann að því sjálfur með einhverju
hjálparliði, er í milli varð, að ryðja grunn og reka niður
staura, stundum langt fram á nótt. Negrarnir voru hysknir
og svikulir við þetta starf og skildu ekki þýðingu þess.
Allt var þetta byggt eftir hans eigin fyrirsögn. Auk þessa
þurfti hann að hafa margvísleg umsvif til að annast að-
drætti matvæla, því að hvorki var hægt að fá þarna mjólk
né stunda svo sem nokkra akuryrkju. Urðu því allar nauð-
synjar feykilega dýrar. Mikla alúð lagði hann við það, er
fram liðu stundir, að koma þama upp aldintrjáarækt,
einkum bananarækt og prófa sig áfram með aðra garð-
yrkju, er helzt mátti við koma. Mikill tími fór og í það að
rita óteljandi bréf til Evrópu til að útvega meðöl o. fl.
Tvisvar hefir hann á þennan hátt byggt upp sjúkrahús,
skóla og aðrar byggingar þar syðra og lagt svo að segja
hönd að hverju verki sjálfur. Var það allmyndarlega gert
í síðara skiptið.
Auk læknastarfsins er þarna trúboðsskóli og þar flutti
Schweitzer stuttar guðsþjónustur á sunnudögum. Allt varð
það að vera mjög einfalt, ef að nokkru gagni átti að verða.
Reyndist bezt að segja áheyrendum sögur eins og ung-
börnum, enda er andlegi þroskinn á líku stigi.
Negrarnir voru tortryggnir og varasamir í fyrstu, en
brátt varð hann mjög ástsæll meðal þeirra og vildu þeir
þá allt fyrir hann gera. Þeir tóku að trúa á hann sem