Kirkjuritið - 01.09.1950, Blaðsíða 88

Kirkjuritið - 01.09.1950, Blaðsíða 88
240 KIRKJURITIÐ Með einangruðum ummælum Jesú má annars sanna ýmislegt. T. d. segir hann á einum stað skilmálalaust: „Enginn er góður — nema Guð.“ Og í Fjallræðunni segir hann: „Ef nú þér, sem vondir eruð, hafið vit á að gefa börnum yðar góðar gjafir ...“, gengur sem sé út frá því sem sjálfsagðri staðreynd, að mennirnir séu vondir, ein- mitt um leið og hann er að benda á eitt af því, sem bezt er í fari þeirra. Sr. Benjamín minnist á kröfur Krists í þessu sambandi: Hann gerir þá kröfu til mannanna, að þeir elski jafnvel óvini sína og verði fullkomnir eins og þeirra himneski faðir er fullkominn. Af hverju setur Jesús þetta fram sem kröfu, boðorð? Af hverju býður hann að elska? Hvers vegna mætum við menn Guðs vilja í boðum og bönnum? Þarf að krefjast þess, sem er eðlislægt? Elskið óvini yðar — gerum við það? Er okkur það eiginlegt? Verið fullkomnir í kærleika, eins og Guð — er okkur í eðli runnið að keppa að því? Hvað segja kröfur Krists um manneðlið? Ég varpa þessum spumingum fram, því að verið getur, að sr. Benjamín velti þeim fyrir sér í kyrrþey, eins og ýmsum öðmm, sem ég er búinn að leggja fyrir hann áður, þótt hann kæri sig ekki um að svara þeim opinberlega nema út í hött. Ef kröfur Krists eiga að veita upplýsingu um mann- eðlið, þá fer niðurstaðan eftir því, hversu mönnum telst til, að mannkyninu sé eiginlegt að lúta þeim kröfum. Og ekki úr vegi að skyggnast í eigin barm líka. „En vitið það, bræður mínir, að allur visdómur, svo sem að þekkja stjarnanna gang, náttúru grasanna, stein- anna, fuglanna, fiskanna, það er fávizka hjá því að þekkja sjálfan sig, og þess er öllum þeim unnt, sem Guð hefh’ gefið heila rænu. Það er ekki í öðru fólgið en að bera sinn lifnað saman við Guðs vilja, sem bæði er innskrifaður í vor hjörtu, Róm. 1, og oss kristnum mönnum þrálega opinberaður í hans heilaga orði.“ (Jón Vídalín.)
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.