Kirkjuritið - 01.09.1950, Blaðsíða 10

162
KIRKJURITIÐ
skólabekk í hinum sama háskóla, þar sem hann hafði
áður unnið sér frægð sem prófessor. Og nú var ekki frem-
ur en fyrr neitt hálfverk á neinu. Hann sótti samvizku-
samlega tíma og iðkaði af kappi öll þau vísindi, sem að
gagni koma í læknisfræði. Eftir sex ára nám tók hann
doktorspróf í læknisfræði og hélt áfram að iðka sig í
einstökum greinum læknislistarinnar.
Þessi ár, segir hann, voru stöðug barátta við þreytu.
Því að jafnframt læknanáminu hélt hann organtónleika
víðs vegar um Þýzkaland, Frakkland og Spán, prédikaði
næstum á hverjum sunnudegi og varð þá stundum að
undirbúa ræður sínar í járnbrautarlestum, og auk þessa
lauk hann á þessum árum við sum merkustu rit sín.
Að loknu læknanámi kvæntist hann vorið 1912 Helene
Bresslau, þýzkri hjúkrunarkonu, dóttur Harry Bresslau,
sem var kunnur þýzkur sagnfræðingur.
Árið 1913 fluttu þau búferlum til franska Congo, trú-
boðsstöðvarinnar í Lambarene við Ogowefljótið, sem renn-
ur út í Guineaflóann. Staðurinn er svo að segja á mið-
jarðarlínunni, umlukinn frumskógi, þar sem blökkumenn
á lægsta menningarstigi hafast við. Hefir mannát tíðkazt
meðal þeirra til síðustu tíma. Loftslagið er svo óhollt, að
fæstir Evrópumenn haldast þar við lengur en svo sem tvö
ár í einu, þá verða þeir að flýja land. öll heilbrigðisskil-
yrði eru hin hörmulegustu.
Þarna dvaldi Schweitzer fyrst í f jögur og hálft ár. Þetta
var á stríðsárunum fyrri. Styrjöldin snart hann persónu-
lega. Móðir hans var troðin undir hesthófum riddaraliðs
úti á götu og lét lífið. Hann reyndi að dylja vanvirðu
Evrópuþjóðanna, sem mest hann gat fyrir innfæddum, því
að hann grunaði að þeim mundi ekki þykja þær fréttir
vel samrýmast þeim boðskap um bróðurkærleika, sem hann
flutti. En eitthvað síaðist út. „Drepa þeir fleiri en tíu
menn?“ spurðu mannæturnar. „Já, því miður, víst miklu
fleiri,“ svaraði Schweitzer. „Þá hljóta þeir að drepa af
eintómri grimmd, því ekki geta þeir etið svona marga