Kirkjuritið - 01.09.1950, Blaðsíða 78

230
KIRKJURITIÐ
að leggja að jöfnu, hvernig sem það birtist. Þar eru engar
gráður, þar á engin flokkun við eftir siðferðilegum sjónar-
miðum, þar lýtur allt og helgast af sama „guðlega" boði:
Að fjölga mannkyninu — hollt og bolt, innan hjónabands
eða utan. Hvötin, sem miðar að því að f jölga mannkyninu,
er jafn göfug í öllum sínum myndum, á sama rétt á sér,
hvemig sem hún leitar útrásar. Flagarinn, flekarinn, hjóna-
djöfullinn eru iðkendur hreinferðugs ástalífs, skaparanum
til velþóknunar, ástir án ábyrgðar og skuldbindinga engu
,,ljótari“ en hinar, þar sem ævitryggðir eru annars vegar.
Allir, sem fæðst hafa, eru getnir í „saurlífi“, hjónaband
breytir engu um það, það er aðeins eitt form meðal ann-
arra, hefðgróið að sönnu, en kirkjunni „lítt viðkomandi".
Ég ætla að leyfa mér að biðja lesendur að fletta upp
grein sr. Benjamíns (Kirkjuritið, 2. hefti 16. árg., bls. 111
—113) og ganga úr skugga um, hvað þar stendur, hvaða
skoðanir eru þar fluttar, til þess að ég sé ekki einn til frá-
sagnar um það. Og flestum mun finnast búningurinn svara
til innihaldsins.
Ekki er mér kunnugt um, hvað sr. Benjamín er þessum
hugsjónum um ,,ástalíf“ trúr í prestskap sínum og einka-
lífi, enda kemur mér það ekki við í sjálfu sér. En einhverj-
um kynni að þykja fróðlegt að vita, með hvaða formála
hann vígir saman hjón eða hvernig hann útlistar 6. boð-
orðið fyrir fermingarbörnum. Ef hjónabandið, ásamt þeim
siðahugmyndum, sem á bak við það eru að kristnum skiln-
ingi, er forlegin kredda og herfileg trúhræsni eða skop-
legt þröngsýni að telja það nokkurs gildis, hvað tekur þá
við? 1 Þýzkalandi nazismans nutu þessar skoðanir á hjú-
skap opinbers stuðnings. Þar skyldu hreinir ariar, einkum
SS-menn, hafðir til undaneldis í stórum stíl. Og nú er sæð-
ing búpenings orðin algeng og tæknilega möguleg meðal
mannfólksins líka. Má vera að þar sé hin rétta leið að skoð-
un sr. Benjamíns, út frá hinum frjálshuga boðskap hans
um „barneignir".
Ég veit ekki, hvort þetta verður hin endanlega niður-