Kirkjuritið - 01.09.1950, Blaðsíða 48

200
KIRKJURITIÐ
um þau mál, er til heilla og hamingju horfa fyrir mann-
kynið.
Ef leiða skal einhverjar hugsjónir í framkvæmd, er sam-
hugur og samtök þeirra, sem skipa sér undir merki hug-
sjónarinnar, fyrir öllu.
Kirkja Jesú Krists á brýnni verkefni í þessum heimi
en nokkur önnur stofnun. Það er því ekki að ófyrirsynju,
að forystumenn hennar beri ráð sín saman og safnist
saman fyrir augliti Guðs til þess að biðja um hjálp hans
og náð til þess að rækja hið mikla hlutverk á jörðu, sem
höfundur kirkjunnar fékk þeim í hendur.
Þetta er höfuð-markmið Prestastefnu íslands hverju
sinni, er hún kemur saman til fundar. Með þetta í huga
komum vér hingað í dag. Það, sem máli skiptir, er, að
sú hugsun víki ekki frá oss, að störfin hér, samvistir
vorar og umræður mættu leiða til þess, að vér yrðum
hæfari verkamenn í hinni miklu víngarðsþjónustu kirkj-
unnar.
Kirkja íslands hefir frá öndverðu látið mikið til sín
taka í þjóðlífi Islendinga. Áhrif hennar eru auðsæ á flest-
um sviðum og ég held ekki, að lengur verði um það deilt,
að þau hafa orðið til góðs, þegar á allt er litið. Kæmi
tímabil, er daufara var yfir kirkju og kristnihaldi, sáust
þess fljótt glögg merki. Frelsis- og sjálfstæðisþráin lét þá
ekki eins til sín taka, athafnalífið varð daufara, siðferð-
inu hnignaði og bókmenntalífið varð fátæklegra, eins og
raunar andlegt líf yfirleitt. Sagan hefir margsannað, að
þjóð vorri varð það tjón, ef vökumenn kirkjunnar voru
ekki vakandi á verðinum. Þá var ævinlega alvara og hætta
á ferðum, því „ef sáltið dofnar, með hverju á þá að
sélta það?“
Samgöngur á fslandi gjöra oss þjónum kirkjunnar nú
hægra um vik að hittast og ræða sameiginleg áhugaefm
og vandamálin. En það er margt í breytingum á þjóðlífs-
háttum á síðustu áratugum, sem mjög hefir torveldað