Uppeldi og menntun - 01.01.2000, Síða 88

TÍU ÁRA BÖRN STANDA V E L A Ð VÍGI
Tafla 1 Svör barna: Hve oft hefur þú áhyggjur af eftirfarandi atriðum:
Hlutfall Hlutfall
Minnstar Mestar
Fjöldi:206 áhyggjur „Oft"
„Aldrei" „Mjög oft"
Foreldrar mínir hafa svo mikið að gera 13 37
Lélegar einkunnir í skólanum 51 11
Stríðni 34 16
Mig skortir vini eða félaga 49 14
Rifrildi 23 17
Veikindi hjá einhverjum í fjölskyldunni 17 23
Erfiðleikar í samskiptum við kennarann 61 7
Fjárhagur eða peningamál fjölskyldunnar 40 19
Atvinnuleysi hjá foreldrum mínum 76 9
Annað hvað: 20 börn, þar af 3: „að deyja" 76 30
Að atvinnuleysi undanskildu merkja börnin oftast „aldrei" við staðhæfingar um
einkurtnir og erfiðleika í samskiptum við kennara. Börnin hafa því hlutfallslega
sjaldan áhyggjur af einkunnum og erfiðleikum í samskiptum við kennarann. Eink-
unnagjöf er svo sem kunnugt er fremur fátíð á þessum aldri svo að það áhyggju-
leysi þarf engan að undra. Þetta samræmist einnig öðrum niðurstöðum er varða
skólann, t.d. telja umsjónarkennarar félagsfærni barnanna í skólastarfinu almennt
tiltölulega mikla. Ekki kom fram marktæk fylgni milli áhyggna og mats kertnaranna
á félagsfærni (r =-0,13). Hið sama átti við um mat kennaranna á stöðu barnanna í
skóla (r =-0,08) og áhuga barnanna á skóla og námsgreinum (r =-0,11). Námið og
skólagangan virðist samkvæmt þessu ekki vera þýðingarmesta uppspretta áhyggna
meðal barnanna.
Félagatengsl eru áhyggjuefni fárra barna. Þó nefna 5% barnanna að þau hafi
„mjög oft" áhyggjur af því að skorta vini eða félaga og 9% hafa „oft" áhyggjur af
þessu. Þetta vekur athygli þar eð vinafæð setur börn í talsverða félagslega áhættu
svo sem kunnugt er. Ekki kom fram marktæk fylgni milli fjölda áhyggna og kvarða
sem notaður var til að meta félagatengsl.
Börnin merkja oftast við staðhæfinguna „Foreldrar mínir hafa svo mikið að
gera" Þar næst við „Veikindi hjá einhverjum í fjölskyldunni" og „Fjárhagur eða
peningamál fjölskyldunnar". Atriði er tengjast fjölskyldunni miklu fremur en skól-
anum eru algengustu áhyggjuefnin samkvæmt þessu og vekur það umhugsun.
86