Uppeldi og menntun - 01.01.2000, Side 157

SIGURÐUR KRISTINSSON
fræðikenningum sem að starfssviðinu lúta verið nauðsynleg forsenda þess að
almenn víðsýni og gagnrýnið viðhorf skili sér í siðferðilega réttmætum ákvörðun-
um; til dæmis ef leggja þarf mat á hvort tiltekin aðgerð eða starfsvenja, sem felur í
sér vissa ókosti fyrir skjólstæðing, sé í raun eina færa leiðin til að ná tilteknum
markmiðum sem ef til vill eru skjólstæðingum meira virði.
Hvert er þá höfuðmarkmið starfsgreinanáms? Hér hafa verið færð rök fyrir því
að helsta markmiðið sé að efla faglega mannkosti, jafnt siðferðilega sem tæknilega.
Fagmanneskja er kostum búin að því marki sem hún hefur vilja og getu til að vinna
vel að réttmætum markmiðum starfs síns. En hver eru þessi markmið? Þeirri spurn-
ingu verður hver fagmanneskja að finna eigið svar við. í því felst sjálfræði fag-
manneskjunnar sem einstaklings og sjálfræði fagsins innan samfélagsins. Sérhæf-
ingin er ekki einungis tæknileg, heldur lýtur hún einnig að mótun markmiða og
sjálfsskilnings. Starfsgreinanám ætti þess vegna að miða að því að auk þess að
tileinka sér góðar og gagnlegar starfsvenjur öðlist nemandinn vitund um eigin
markmið, víðsýni til að ímynda sér aðra möguleika, þekkingu til að sjá hvað þeir
fælu í sér í raun og gagnrýnið viðhorf til að meta þá í ljósi grundvallarhugsjóna fags
síns.
Siguröur Kristinsson
er lektor við Háskólann á Akureyri.
155