Hlín - 01.01.1931, Blaðsíða 101

ttlln 99
þið megið jafnan bera gæfu til að vera samtaka um að
styðja gott málefni hvar sem er og hvenær sem er.
Jeg hef strengt þess lieit, að meðan jeg á ritið og
veiti því forstöðu, þá skuli það aldrei verða selt dýrara
verði en eina krónu. Jeg veit að það væri búhnykkur
fyiir mig að selja það dýrara, jeg fengi þá meira fyr-
ir mitt starf, en kaupendum fækkaði og þar með þeim,
sem lesa ritið. »Hlín« er ekki gróðafyrirtæki og á
aldrei að verða það, hún á að flytja þær kenningar,
sem eiga erindi til allrar þjóðarinnar, og hún á að les-
ast af mörgum. Fjölmargir kaupa hana og lesa af því
að hún er ódýr. Margir geta ekki greitt meira en eina
krónu fyrir bók, og eiga fullerfitt með áð greiða hana,
það er mjer kunnugt af umsögn útsölumanna minna.
»Hlín« hefur flutt margar þarfar hugvekjur, og
þakka jeg þeim öllum, konum og körlum, sem hafa sýnt
ritinu þann sóma og þá velvild að skrifa í það. Mín
hrósun er sú helst að hafa fengið nokkra þá, sem þóst
hafa alófærir til að semja blaðagrein, til að taka penna
í hönd og skrifa »fyrir fólkið«.
Þótt jeg hjer að framan sjerstaklega hafi minst
kvennanna, sem hafa greitt götu »Hlínar« meðal þjóð-
arinnar, þá má ekki gleyma karlmönnunum, því ekki
allfáir af þeim eru útsölumenn með góðum árangri.
Þeir hafa margir, bæði í orði og verki stutt ritið, þökk
sje þeim fyrir það.
Þá hefur það verið mjer hið mesta ánægjuefni að ná
til fslendinga í Vesturheimi með »Hlín« mína, þaðan
hefur hún fengið hlýjar kveðjur og frjettir af fjarlæg-
um vinum okkar. Gott að eiga von á fleiru af því tæi.
Jeg vona að landar mínir sendi »Hlín« hjer eftir sem
hingað til greinar, sem að efni og umfangi hæfa rit-
inu. Sjerstaklega vil jeg benda á, að »Hlín« vill halda
á lofti minningu mætra, íslenskra kvenna, lífs og lið-
inna, minningum, sem ekki mega gleymast. Jeg vil
7*