Hlín - 01.01.1931, Blaðsíða 122

120
Hlín
ar að leggja 10—1200 kr. í þessa stækkun, þegar hún
fer fram.
Kvenfjelagið ætlar að hafa námsskeið í tóvinnu fyr-
ir ungar stúlkur nú í marsmánuði. Konurnar 3, sem
ætla að kenna, eru hjerna á stáðnum. Þ.
Úr Rangárvallasýslu er skrifab: — Það er nokkuð,
sem jeg hef verið að hugsa um undanfarið viðvíkjandi
heimilisiðnaði, jeg ætla að nota tækifærið og segja það
við yður:
Innan skamms verða allir sveitabæir hitaðir u.pp,
þá þurfa menn ekki að klæða sig í þykka jakka inni í
húsum, sem bæði er dýrt og þunglamalegt, og ekki er
heldur viðkunnanlegt að vera snöggklæddur, sem kall-
að er. Frændur okkar í Færeyjum eiga sinn þjóðbún-
ing. Peysan þeirra væri ekki óhentug að sitja í inni við.
En við þurfum að eignast íslenska peysu, þjóðlega að
lit og lögun. Það væri að mínu áliti útvalið handa ís-
lenskum konum að keppa um að hugsa upp slíka peysu.
Ilvað segið þjer um þetta? B. K.
Úr afslcektri sveit á Noröurlandi er skrifað: — Jeg
ljet litlu stúlkuna mína í'ara í skólann í vetur alklædda
heimaunnum prjónafötum. Það stakk allmikið í stúf
við klæðnað hinna telpnanna, sem voru klæddar í ein-
tómt útlent efni, tau, og jafnvel silki. Jeg gat talað svo
um fyrir Siggu litlu, að hún fyrirvarð sig ekki fyrir
klæðnað sinn, en hvað verður það lengi?
Jeg get sagt þjer það í einlægni, vinkona, að jeg
horfi með áhyggju fram á veginn, jeg sje svo glögt þá
baráttu, sem jeg á fyrir höndum, fyrst við fátækt og
allskonar vöntun og í öðru lagi við tildur, hjegóma-
skap og óþroskaðan hugsunarhátt. Það er sú baráttan,
sem jeg er hræddust við að fara halloka í, því það er
mín heitasta hjartans ósk, að jeg gæti leitt og stutt