Morgunn - 01.12.1923, Blaðsíða 16

142
MORGUNN
Eg liefi séð, hverjir á fundinum hafa veriiS, hvernig þeir hafa:
setið o. s. frv., og alt hefir staðið heima.
VII. Draumar.
Þegar eg var yngri, var eg afar berdreymin, oft svo að
mér sárleiddist það. Mér stó'ð stuggur af þessum draumum,
því að þeir ltomu beinlínis fram eins og mig dreymdi þá.
Oft glöddn þeir mig líka, því að þá var ánægjulegt að þeir
kæmu fram. Eg ætla að segja ykkur einn. Það var, að mig
minnir, 1896, að eg þykist vera komin út á sjó á afar stóru
skipi, og eg veit, að eg er að ferðast eitthvað. Svo er eg kom-
in að landi og sé kaupstað, sem eg kannast ekki við. Báta
Sé eg koma frá landi út að skipinu, sem eg var á. Þá kom þar
maður og heilsar mér og segist ætla að fara með mig lieim til
sín. Mér þótti þetta nokkuð undarlegt, því að eg þekti mann-
inn ekki. Þó læt eg að orðum hans, og fer á land með honum.
Senn erum við komin á hestbak og ríðum lengi. Mér þóttr
landslagið fagurt og einkennilegt. Við riðum yfir læki og ár,
gegnum skóg, og svo komum við að hæ, sem maðurinn segir
mér að sé sinn bær. Draumurinn varð þá ekki lengur skýr
fyrir mér. Svo gleymdi eg draumnum og hugsaði ekkert um
hann. En 1904 fer eg til Stykkishólms og ætla að gamni mínu
að finna þar vinafólk mitt, uppi í Helgafellssveitinni. Þá var
ekki komin bryggja í Stykkishólmi, svo að gufuskip urðu atS
leggjast þar úti á höfn, og bátar koinu úr landi til að sækja
bæði menn og flutning. Þá stend eg uppi á þilfari og er að
hugsa með mér, að eg komist sjálfsagt á land með einhverjum
af þessum hátum. Þá verður mér litíð ofan í þá, og eg sé þá,
að í einum þeirra er maður, sem mér finst eg þekkja, áreið-
anlega, en get ckki með neinu móti komið fyrir inig liver er.
Hann kemur þá upp á skipið, nefnir nafn mitt og spyr, hvort
eg muni verða með, Jú, eg segi til mín, TTann segir þá til
nafns síns og segist vera sendur til að sækja mig. Við höfðum
aldrei sést fyr en þá. Alt í einu raun draumurinn upp fyrir
mér, og þá þekti eg manninn og höfnina og kanpst.aðinn, og
var viss um aö eg inundi rata lieim til hans. Enda heföi það