Morgunn - 01.12.1923, Blaðsíða 81
MORGUNN
207
inn með kringlótta hnúðnum í Englandsferðinni". Frú f>.
Kvaran kvað það vera réett, að hann hefði verið nokkurn
tíma á Hvaleyri, og sérstaklega lagði hún áherzlu á, að her-
söngur Frakka hefði einmitt verið uppáhaldsiag hans.
Mundi einnig vel eftir hringnum.
A fundi 3. marz þessa árs, segist drengurinn sjá J. H.
og nafn hans letrað hjá honum eins og áður. ,,Eg hefi ofur-
lítið að segja þér. Það var, þegar gamla konan, sem var hjá
okkur, gaf þjer vigtina; hún hjet Ósk; hún hélt mikið upp
á þig. Þú varst nálægt því að vera tveggja ára gömul. Kann-
astu ekki við það?“
„Jú, ágætlega“, svaraði frú Þ. Kvaran. Af viðstöddum
vissi enginn um þetta, nema hún.
A fundinum 23. marz sér drengurinn m. a. J. H.
Eg hefi dálitla sönnun með mér núna; það er þegar þér
var gefin silfurspennan, sem þú átt ennþá,Þura mín, manstu
þetta?“
Frúin, sem var viðstödd, spyr: „Hvenær var mér gefin
hún“ ? ,,Eg man ekki hvort það var í fermingargjöf, en held
helzt aS það liafi verið í tanngjöf“. Frúin gat þess, að þetta
væri nákvæmlega rjett. Einn fundarmanna spurði, hvar ætti
að hafa hana. „Hún var, held eg, höfð á helti“.
Á fundi 30. marz sér drengurínn J. H. með iiðrum fleiri.
„Þú manst sjá'lfsagt eftir, Þura mín, þegar þú varst mynduð,
hvernig það gekk til. Eg held það hafi verið í fyrsta skiftið.
Það byrjaði seinna en það átti að gera. Þér var farið að leið-
ast og varst víst hálfkjökrandi og var orðið mjög kalt. Þá
var systir þín mynduð um líkt leyti. Er þetta ekki rétt,?“ —
„Jú, alveg rétt“, svaraði frú Þ. Kvaran, „mér var orðið kalt.
og eg var orðin hálf-ergileg“.
Á fundi þann '19. febr. sér drengurinn stjórnandann, sem
annars sást helzt aldrei á fundunum. Yið Mið hans sá dreng-
urinn þetta letrað: „Margt mætti nú segja, ef tími væri til,
þar á meðal þegar eg fór í fjósið, er hann Grímsi giftist, en
nú er það að lagast, og dóttir mín man víst eftir því. að mér
var hálfkalt til Karls Finnbogasonar, og eg vildi ekki kaupa