Morgunn - 01.12.1923, Blaðsíða 40

166
MORGUNN
Jóhann kominn á land, og segist ekki þora að fara. Hann
íiefir hitt menn, sem þykjast hafa sannfrétt, að ómögulegt
sé að „Fossarnir“ liittist á Seyðisfirði. En nú fanst mér eg
fá vissu. Eg' hendi poka lians og ö'öru dóti um borð og ýti
honum á eftir, því að nú var verið aö taka landgöngnbrúna,
og þar með var teningunum kasta'ð' fyrir Jóhann.
Eftir ieinn eða tvo daga er eg á gangi í Hafnarstrseti,
fyrir framan skrifstofu Eimskipafélagsins. Sé eg þá aug-
lýsingu frá félaginu, svohljóðandi: „Gullfoss og Goðafoss
hittast á Seyðisfirði í kvöld“. Þarna þekti eg aftur sama
bréfið, sem eg hafði séð í svefninum. Auglýsing þessi var
rituð með bláu á brúnleitt blað, og hafði það verið rifið
af stóru blaði, og var smáskörðótt á röndunum, eins og
oft verður. >er blað er rifið í sundur. Eg mundi glögt eftir,
kvernig hlaðið hafði litið út, sem eg sá í draumnum, og var
ekiki í neinum vafa um a'ð1 einhvernveginn hefði mér verið
sýnd mynd af þessu blaði, sem nú var þarna á þilinu. og
mér hafði verið sýnd hún til þess að ýta undir mig
með að koma Jóhanni með Gullfossi.
Jóhann fekk svo góða ferð heim sem unt var að kjósa
sér. Eg varð mjög l’eginn, og hann þakkaði mér mikið fyrir
að háfa hrundið sér um borð aftur, en ekki hefði eg gert
það, ef drauinurinn hefði ekiki verið komitnn áður.
Draununaðuriiin.
f. kringum 1905—06 fór eg að verða var vitS' mann,
sem oft kom til mín í svefninum. Hann var ætíð dökk-
klæddur, nokkuð hár og myndarlegur maður, en andlit
hans gat eg aldrei munað glögt. Hann stóð ætíð stutt við,
var alt af á hraðri ferð. Eg var farinn að bera svo gott
traust til hans, að stundum bar eg upp fyrir honum vand-
ræði mín, og oft leysti hann úr þeim, en ekki mátti eg
vera margorður, ef hann átti að hafa tíma til að hlusta
á mig.
Eg get ekki sagt nema lítið af iillu því, sem hann
sagði mér.