Morgunn - 01.12.1923, Blaðsíða 43
MORGUNN
169
Eg kom þangað nokkru áðui' en smábáta vertíð byrjaði. Dag
nokkurn, áöur en nokkur hafði reynt, hvort fiskur vœri geng-
inn í fjörðinn, rerum við og fengum um 100 fiska. Yið vor-
nm glaðir út af afLanum og formaður minn ákvað að róanœsta
dag. Um nóttina kemur draummaður minn og segir: „Það
er ekki til neins að róa í dag.“ Eg liafði auðvitað engin ráð
um það, hvort róið var eða ekki, svo aö það var ekki til neins
fyrir mig að segja frá þe.ssu. Við rerum um daginn, en feng-
um ekki nema 2 eða 3 smáfiska. Hann liafði þá verið búinn
að fá að vita það um nótina, þegar hann lcom til mín, og vildi
láta mig vita um það.
Sýnir.
Þá ætla eg að bregða mér frá draumunum og segja vkk-
ur noklruð af því, sem eg liefi séð af sýnum. Eg liefi oftast
séð þessar sýnir a:ð kvöldi til eða nóttu, og sjaldan nema í
nokkuð dimmu; en oft hefir mér fundist birta, meðan sýnin
hefir staðið yfir. Oft hafa þessar sýnir verið sem leiftur, eða
að eins brugðið fyrir, en oft hefi eg horft á sýnina talsverða
stund; stundum reynt hvað eftir annað að þreifa á þeiin, en
ekkert fundið. Eg hefi ætlað að taka á þeim, því að oftast
hefi jeg ekki í iyr.stu getað geri mér grein fvrir öðru, en að
það væru líkamlegir menn, þangað til eg hefi séð höndina á
mér fara í gegnum þær, eins og þær væru reykur.
Veikindaboðinn.
Veturinn 1912—13 var eg í gagnfræðaskólanum í Flens-
borg. Eg var í heimavist, og svaf í herbergi með þremur
öðrum piltum. Rúmin voru því fjögur í herberginu: Mitt rúm
stóð við annan hliðarvegginn; á sama vegg, lítið eitt frá
fótagaflinum á rúminu, voru dyrnar inn í herbergið. Ami-
að rúm stóð undir glugganum, þversum frá höfðagaflinum
á mínu rúihi; síðan voru tvö rúm með liinni liliðinni, hvort
aftur af öðru. Annað þeirra var því hér um bil beint á móti
dyrunum; í því rúmi svaf Jón Þorleifsson, sem nú er orðinn
listmálari. Kvöld eitt í nóvember, þegar við hofðum slökt