Morgunn - 01.12.1923, Blaðsíða 59

M O R G U N N
185
Erindi frú Bisson er liið fróðlegasta. Hefir hún reynt
merkilega liluti; t. d. liefir henni tekizt að fá líkamningar
í björtu dagsljósi, og í samíbandi við það segir hún, að það
sé miðillinn, sem þoli ekki birtuna, en alls dkki líkamn-
ingarnar; þær voru ,iafn-áþreifanilegar sem endranær. Á
fyrirbrigðin hjá Franek Kluski, sem dr. Gelev skýrði frá,
er minzt nánara á öðrum stað í þessui hefti. Um erindi próf.
Haralds er ekki þörf að fjölyrða, þar eð oss eru þau fyrir-
bæri, sem þar er frá sagt, kunnari en flest önnur. En óhætt
er að segja, að það erindi var eitt hið merkilegasta, sem
þarna var flutt, enda vakti það mikla eftirtekt. lieim-
leikarnir í Hopfgarten, sem dr. Schrenck-Notzing skýrði frá,
eru að mörgu einkennilegir, og í ályktunum höf. kemur fram
varfæmi hans og sannleilrsást. Oðrum reimleikum skýrði
danskur prestur frá („Enggaárdsmysteriet“ ved Pastor dr.
phil. J. Knre). Ágæt eru t. d. erindi séra Drayton Thomas
um „bóka- og blaða-sannanir“ (Book-Tests og Newspaper-
Tests) og frásögn C. Magnin um andlegar lækningar.
Af öðrum erindum má minnast á hugleiðingar dr. Geley
urn takmark sálarrannsóknanna, s'em hann telur vera „að
leggja leyndardóm lífsins og örlaga vorra undir úrskurð
reynsluvísindanna“. Athugunarverð eru orð hans í þá átt,
að hver skýring sé ónóg, sem nái aðeins yfir brot af fyrir-
brigðum þeim, sem skýra skal. Sönn geti aðeins sú skýr-
ing verið, sem eigi við fyrirbærin sem beild. En brotaskýr-
ingarnar eru, að hann segir, aðeins nöfn, sem klest er á
ýmsa reynsluflokka, en skýra ekkert, — eru aðeins grímur,
sem „dylja illa fáfræði vora“. — Enn fremur flutti dr.
Waltor F. Prince frá Ameríku ágætan fyririlestur um nokk-
ur einkenni miðilsfyrirbrigða í samanburði við firðhrifa-
fyrirbæri. Er sá samanburður all-rækilegur (í 30 liðum) og
styður mjög skoðun spíritista.
Ýmislegt fleiri gæti verið ástæða t.il að minnast á, t.
d. erindi V. Mikuska prófessors um „lífsgátuna í ljósi líf-
fræðilegra sálarrannsókna“, en rúmsins vegna verður það
hjá að líða. Aðeins vil eg minnast á erindi um „firðhrif