Morgunn - 01.12.1923, Síða 94

220
MORGUNN
Þegar hún var orðin albata, fóru draumsjónir hennar að
doína. Hún sá ekki eins skýrt þá, sem voru að vinnu í garð-
inum. Ilún sá þó draummann sinn síðustu tvær nætur. Ilenni
virtist inikil sigurgleði skína úr svip hans- Hann las í huga
hennar margar minningar um ónotaorð og hæðnisorð. sem
hún hefði orðið fyrir, en þegar hann hafði séð þetta í huga
liennar, söng hann sálmana 352 og 153. Þau númer mundi hún,
þegar hún vaknaði og sagði frá þeim. Fór hér eins og áð-
ur, að sálmarnir áttu við það, sem hún var að liugsa um.
Þar er bæn um styrk, til þess að fyrirgefa mótgerðir.
Eftir að hann liefir sungið sálmana, spyr liann hana, hvort
henni þyki ekki vænt um þá, sem hafi hjálpað henni. Segir
hann, að hér geti hún séð, að þeir fáu, sem voru henni góð-
ir, hafi mátt meira en hinn- allir. Nú minnist hún þess,
að einhver hafði beðið hana að spyrja, hver þessi draummað-
ur hennar væri. Hún snýr sér nú að honum og segir: „Hver
ertu?“ llann lítur til hennar undrandi og segir: „Veiztu, hver
býr til blómin?“
Mjög margir menn hafa komið hér á heimilið, til þess að
sjá jurtirnar, og heyra um þessa viðburði. Þá brá jafnan svo
kynlega við, að sár svefn sótti að Maríu. En venjulega sofnar
lxún ekki að degi til. Þóttist liún þá æfinlega sjá draiunmann
sinn. Var hann stundum mjög glaður og stundum mjög hrygg-
ur. Fór það eftir því, livort komumaður trúði sögu hennar
eða ekki. Hún var viss með að segja altaf rétt frá því, hvort
komumaður trúði eða elcki, og eins þótt hún hvorki sæi hann
eða heyrði til hans.
Einn af þessum skyndidraumum hennar var svona:
Gestur er kominn á bæinn, og jafnskjótt dregur allan rnátt
úr Maríu. Hún verður að fleygja sér upp í næsta rúm og bið-
ur börnin að gæta þess, að hún verði ekki vakin. Þá kemur
draummaðurinn og segir dapur í bragði: „Trúðu mér, því eg
•er að hjálpa þér, hvað sem hver segir.“ María vaknar, og
segir, að komumaöur liafi ekki trúað. llann var þá farinn,
en fólkið vissi, að svo var, sem hún sagði.