Morgunn - 01.12.1923, Blaðsíða 90

216
MORGUNN
þá draummann sinn standa við rúmið. Hóf hann þá að syngja
svo undur fagurlega, og livarf henni þegar allur ótti. Pyltist
liún slíkri sælu, að ekki er unt að lýsa henni. Hún varS for-
•viSa, af því að fólkið skyldi ekki vakna viö svona mikinn
söng. Ilann söng 6 sálma í einu, 541—546. Að því búnu hóf
hann hana upp úr rúminu, þó ekki líkamann, lieldur sálina,
og sveif liátt uppi í loftinu, yí'ir fjöll og sjó, vötn og dali.
Ilenni fanst fjarska kalt og var liún hrædd um, að hann
mundi missa sig. Loks komu þau að stóru húsi. Þar fór liann
inn með hana, þó ekki um neinar dyr. Vakti það undrun henn-
ar. Þegar þau voru komin þarna inn, setti hann liana frá sér.
Þykist hún þá æða á fætur og láta sem verst, og heimta að
sér sé þegar slept. út, það væri ekki fyrir sig a<5 vera þarna,
svo illa sem liún væri til fara, og svo væru augun í sér svo
voðaleg, alt öðruvísi en í ööru fólki. VarS þá draummaður
hennar byrstur og sagði, að hún færi ekki fet, henni væri
betx-a að biðja guð miskunnar, lieldur en aö láta svona. Pei-
hún þá að litast um. Þarna inni var dásamlega fagurt. Mað-
ur sat þar fyrir. Svo var liann höfðinglegur, að hún kvaðst
aldrei hafa séð annan slíkan, og skein réttlæti úr augum
hans. Panst henni hann mundi yfirmaður draummanns síns.
Þeir töluðust við, ekld með orðum, heldur meS hugsunum og
augnai’áði. Pinst henni þá hún fvllast auðmýki og von, eins
og lítið barn. Jlenni þykir þeir og biðja íyrir sér, að minsta
kosti draummaðurinn. Eftir stund segir sá, er fyrir var,
draummanni hennar (með augnatilliti) að bera liana í birt-
una. Tók hann hana þá og bar hana í óskaplega bjartan geisla
og sá liún sig í lionum eins og spegli; þarna sá liún sig óhiæina
og xxfna, svo ósköp vesaldailega. Enn fékk draummaður henn-
ar bendingu. Bar liann hana þá að nokkurs konar laugarkeri,
en kerið og laugin var líkast undur hlýjum og björtum sól-
argeisla. Meðan hún var í lauginni söng draummaður hennar
22 sálma úr sálmabókinni, 258—280. Hún skildi ekki orðin,
en náði þó efninu í gegninn sönginn. Fegurð söngsins og guð-
dónxlegur svipur hans hafði þau áhrif á Iiana, sem ekki er
unt að lýsa, svo undur göfgandi og friðandi. Nix fær draum-