Morgunn - 01.12.1923, Blaðsíða 76
202
MORGUNN
kvikmyndaleikhúsi. Stjórnandinn sagði, að nú hefðu þeir
mann inni hjá okkur, sem segði þeim alt, er við töluðum um,
og þess vegna gæti þetta gengið svona vel.
Ennfremur sagði 'hann okkur, að einn aðálþráður lægi
frá þeim til skygna drengsins, en út frá honum lægju svo
þræðir til mín og stúlkunnar.
Drengurinn virtist ekíki verða fyrir mjög áberandi áhrif-
um á fundunum; lianrx sá það. er hann lýsti, með opnum aug-
um, en seinna ráðlögðu þeir honum að hafa augun aftur; það
yl'li minni þreytu, en fyrirbrigðin væru jafn-ábyggileg.
Sá, sem tók að sér fundarstjórnina, kvaðst vera hinn
sami, er áður hafði skrifað með hendinni á mér. Sýndi hann
sömu festuna í stjórn sinni á þessum fundum, eins og eg
hafði áður orðið var við. Þeir, sem nú gerðu vart við sig hjá
okkur og virtust koma sterkustu og ákveðnustu sönnun-
um í gegn, kváðust vera þeir: Hjörleifur Einarsson jrrófast-
ur, faðir hr. E. H. K. og þeirra systkina. Jakol) Helgason,
faðir frxr Þ. Kvaran, stjórnandinn Helgi Laxdal frá Tungu og
hann vinur minn, sem eg hiefi áður getið, og svo nokkurir
ffleiri.
Á fyrsta fundinum sá stiilkau, er eg hefi áður nefnt,
kvenmann. Lýsti hún henni þannig, að hún vxeri kringluleit,
heldur feit í andliti, nefið stórt og hárið væri dökkleitt.
Drengurinn «á hið sama. Við lilið hennar sá stúlkan stafina
Ó. T. Lýsingin getur mjög vel átt við látna frændkonu mína,
enda benda statfirnir Ó. T. ótvírætt í þá átt; þeir eru rétt
fangamark hennar.
Á fundi 17. fébrúar lýsir drengurinn mjög á'kveðið hon-
um vini mínum, sem eg hefi áður minst á. Sagði hann að
hami stæði fyrir aftan mig og legði höndina á höfuðið á
mér. Hann sagði, a,ð hann héldi á kassa með jámhanka á
lokinu, og væri sem liankinn hefði verið lakkeraður, eu nú
væri gljáinn núinn af. Við hlið hans sæi hann stafina ,manstu
ekki.‘ Eg, E. L., gat þess, að eg myndi ekki eftir honum
Drengurinn hélt áfram að lýsa kassanum. Honum virtist
hann vera rúmur desimeter á lengd, 3—4 cm. á þykt. rauður