Morgunn - 01.12.1923, Page 108

234
MORGUNN
núverandi kirkjndeildar. Sannleikann í öðrum trúarbrögðunr
yrði að taka meira til greina en nú væri gert. Maðurinn hefir,.
með öðrum orðum, komið auga á það fyrst og fremst, afr
önnur trúarbrögð en kristnin hafa mikilvægan sannleika fólg-
inn í sér, og í öðru lagi, hve óvænlegt það er til mikils árangurs
og andlegrar samvinnu moð þjóðum alheimsins, að kristnir
menn tjái sig að sjálfsögðu fjandsamlega trúarbrögðum annara
manna, jafnt því sem þeim er dýrmætast eins og hinu, sem
minna máli skiftir. Þegar forgöngumenn kristniboðsins hafa
fengið glöggan skilning á því, að mikilvægan sannleika er
víðár að finna en í kristindómnum, þá getur kristniboðið átt
mikinn þátt í því að tengja þjóðirnar saman bræðraböndum,
í stað þess sem það veldur nú raunalega oft dreifingu og
óvildarhug.
Margir munu telja bók eftir prófessor Charles
pr*f. Ns..r Ki<i..t. jjj París merkustu bókina um sólarrann-
sóknir, sem komið hefir út á þessu ári. Að minsta kosti hefir
mest verið um hana talað af öllum þess konar bókum. Hxin
heitir „Þrjátíu sálarrannsókna-ár“, og er mjög stór. Morgunn
vonar að segja nákvæmara frá henni síðar. Til bráðabirgða
skal þess getið, að höf. heldur því fram, að allan þorra svo
nefndra spíritistiskra fyrirbrigða verði að telja sannaðan, þar
á meðal miðilsútstreymið, sem sumir hafa nefnt teleplasma og
aðrir ektoplasma, líkamningar o. s. frv. Að hinu leytinu tjáir
hann sig okki geta fallist á þá skýringu, að fyrirbrigðin stafi
að einhverju leyti frá framliðnum mönnum. Auðvitað segir hann,
að ýms þeirra bendi mjög mikið í þá áttina, og liann kveðst
vera á móti þeirri skýringu með hálfum hug. En hann getur
ekki hugsað sjer, að neitt framhaldslíf sé til eftir dauða Jíkam-
ans, að minsta kosti ekki neitt svipaðs eðlis og lífið hér á jörð-
unni. Þar af leiðandi hljóti einhvern veginn að standa öðru-
vísi á þessum firnum en spíritistar lialdi. Hann reynir að
skýra fyrirhrigðin með því, er hann nefnir, „eryptesthesia,“
og á að vera einhver óþektur skynjunarmáttur. Iíann kannast
við það, að sú skýringarleið sé örðug. En hitt finst honum