Morgunn - 01.12.1923, Blaðsíða 7

MORGUNN
133
að fara hina leiðina: að hafa bæði skyprni og skrift. Bg hafði
þá töluvert æft ósjálfráða slcrift og komu þar svo gó'öar
sannanir, að þeim, sem við voru, þótti ekki fært, að rengja.
T. d. á einum fundi kom fóstri eins mannsins og vísaði á
skrifuð hlöð, sem enginn sagðist vita neitt um. Bn noklcuð
var það, að blöðin fundust, þar sem hann vísaði á þau. Frá
mér gat það ekki verið, því að eg hafði aldrei komiS í húsið,
sem þau voru í, og hefi ekki komið þar enn. Margir skrifuðu
af fundarmönnum, fleiri en eg, og yfirleitt virtist alt ganga
hjá okkur að óskum. Okkur var sagt að revna lækningar og
við gerðum það með góðum árangri. En alt af urðum við að
halda fundina eins og við værum að stela. Við áttum óvildar-
menn, sem sátu um okkur og reyndu að gera okkur alt
ókleift — gátu ekki skilið annað en að þessir fundir okk-
ar væru af öðrum hvötum en að leita að sannleika mn annað
líf.
Svo varð einn af fundarmönnunum lasinn, hafði auðvit-
að verið heilsulítill alla sína æfi; en nú var ekki vandi að
vita, af hverju honum versnaði. Það var auðvitað af því, að
við vorum að þessu kukli. Okkur var nú eklri ljúft að hætta,
með því líka, að þær verur, sem við höfðum haft samhand
við, lögðu nú enn fastara að okkur að halda áfram, því að
alt vildu þær okkur gott g(*ra. Pilturinn, sem lasinn varð, fór
til út.landa í spítala, og lengi á eftir héldum við áfram með
fundina og fréttum gegnum skriftina alt um hann. Þegar við
fengum hréf frá honum, stóð alt af alt heima. T. d. spurðum
við einu sinni, hvernig hagaði tii í herherginu hans, og var
því öllu nákvæmlega lýst, svo sem eins og litnum á teppinu
yfir rúmir.u hans; alt reyndist það rétt, þegar ’hans umsögn
kom. Margt fleira kom afskaplega merkilegt á fundunum og
Tnargt var okkur sagt um ókominn tíma, sem alt hefir staðið
heima. En mest dáðist eg að kærleikanum, sem alt af skoin
gegnum alt, sem skrifað var. Venjulega t>yrjaði skriftin á
þessum orðum: „Munið eftir að guð er kærleikur.“ Og svo
kvöddu þeir okkur ætíð með einkar fallegum fyrirbænum,