Morgunn - 01.12.1923, Blaðsíða 38
164
MOEGUNN
Eg fór a<5 hugsa um drauminn. Mér fanst eg vera viss
um þaS, a<5 pabbi minn hefði verið hjá mér í svefniiiinn,
og að haun hefði viljað leiðbeina mér. En var óhætfc að
treysta því, sem hann sagðimérsvona? Varþetta ekkidrauma-
rug'l, sem varasamt gat verið að treysta á? Eg sagð:
mömmu frá draunmum, og okikur kom saman um, að óhætt
mytndi að treysta ráðstöfun þessari. Eg fór svo eftir því,
sem fyrir var lagt í svefninum. Um vorið, er kúnum var
slept, var töðukleggi eftir í garðinum, og var hann ná-
kvæmlega eins stór og á sama stað og mér fanst hann vera
í draumnmn. Alt hafði farið vel. Tíðin hafði batnað, og
beygjöfin því minkað af sjálfu sér. Við vorum mjög glöð
út af því að hafa farið eftir hinum góðu ráðleggingum.
En hvað var þetta í draumnum? Var það undirvitund
miín? Nei, eg er viss um, að það var faðir minn, sem ekki
var hættur að hugsa um mig, þótt hann hefði haft bústaða-
slrifti. Hann vildi enn leiðbeina mér og hjálpa við þau
störf, sem hann varð að hverfa frá, án þess að hafa lokið
þeim að fullu, og störfin voru þau, að koma systkynum
mínum fram 'hjá því að þurfa að fara til vandalausra. með-
an þau voru ósjálfbjarga.
Hann vildi sýna mér og sanna, að hann gæti enn haft
samband við mig, og að eg gæti enn sofnað með höndina
á brjósti hans, og að hann gæti enn látið yl og lcraft
streyma yfir til mín, eins og mér fainst svo oft á kvöidin,
er eg var að sofna við hlið hans, meðan hann var líkam-
lega hjá mér.
Gullfoss og GoSafoss hittast.
Veturinn 1915—1916 var hér piltur, er Jóhann hét,
norðan af Langanesi. Hann er systursonur konu minnar og
var hjá henni. Eg var þá ekki kvæntur henni, en átti heima
í húsinu (Bergstaðastr. 3). Um vorið ætlaði hann heim til
sín, en mjög slæmt var um skipaferðir. Svo var það um
sumarmáJlm, að Gullfoss er hér og á að fara vestur á ísa-
fjörð, koma hingað aftur, og fara síðan austur um land