Morgunn - 01.12.1923, Blaðsíða 88

214
MORGUNN
að skila til draummannsins, að iiún bæði hann að senda sér
leiðbeinandi orð. Snemma næsta morgun var Maríu vitjað Var
him þá enn með jurt í lófanum, óiitsprungna, ekki ólíka hin-
um aö gerð, en talsvert stærri. Víða sáust á lienni gullkorn,
en þó minna en á þeirri næstu á undan. Draum sinn sagði
María á þessa leið: ,,Mér þótti eg vera að rangla hér úti
við, grátandi út af eymd minni. Mig langaði svo sárt að
vera eins og hitt fólkið, glöð og róleg, en ekki svona druslu-
leg og ljót og ill. Þá kom hann til mín, svo bjartur og friðandi.
Eg sagði honum, hvað að mér gengi, og bað hann að bjálpa
mér. Þá nefndi hann mér 5 númer í sálmabókinni og sagði,
að eg skyldi lesa þá sálma grandgæfilega. Enn sagði liann
mér að færa Helgu 2 númer frá sér. Eg var hrædd um, að
eg gleymdi svona mörgum númerum, en hann sagði, að það
skyldi ekki verða. Eg var líka hrædd um, að fólkið tryði
mér ekki. Þá fékk hann mér jurtina og sagði, að eg skyldi
gæta hennar vel, og sýna liana til sannindamerkja.“
Um morguninn mundi María öll númerin 7 : Nr. 580, 579,
332, 333, 334, 513, 514. Tvö þau síðustu voru Ilelgu send.
Næstu nótt dreymir Maríu, að hún er enn stödd við hlið
hins mikla skrúðgarðs, og sér hvítklædda fólkið við störf og
gleðina skína úr hverju andliti. Þá segir hún, að sér hafi
runniö til rifja breytingin, sem á sér væri orðin. Einu sinni
hefði hún þó veriS svona glöð eins og þetta fólk, en nú væri
sorgin og syndasektin sezt að í huga sínum, og ástand sitt
líkast því, að hún væri stödd í flæðiskeri umflotnu af úfn-
um sjó og hvergi sæi t.il lands — þetta ástand að vera öðrum til
byrðar og leiðinda, geta ekki stjórnað sjálfri sér, vera fallin
frá guði, „því ekki fellur guð frá neinum.“ Alt í einu, segir
hún, sér fljúgi í hug lampinn heima. Hún liafði komið óvart
við hann og brotið, en það var eini lampinn, og þetta var á
aðfangadag jóla. Pabbi hennar kom að í þessu og ætlaði að
flengja hana. Hannes fóstbróðir hennar fleygir þá frá sér
bókinni, sem hann var að lesa í, og stekkur á fætur og biður
svo ákaft að refsa henni ekki, því að hún hafi ekki getað að
þessu gert. Nú hugkvæmdist henni, að þar sem guð sé sva